احمد بن عامر طایی
مقدمه
ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل عامر بن حسان بن شریح است که حسان در صفین، و عامر در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به دنیا آمد.[۱] از اصحاب امام رضا(ع) بود[۲] که در سال ۱۹۴ هـ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.[۳] فرزندش عبدالله گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.[۴] از وی پسرش عبدالله[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کردهاند.[۶] مامقانی به نقل از شیخ صدوق مینویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ هـ از پدرش ابوجعد حدیث شنیده است.[۷] از گفتار صدوق برداشت میشود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.[۸] اثر وی نوشتهای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین نسخة الرضا(ع)، صحیفة الرضا(ع)، مسند الرضا(ع) و الرضویات شهرت دارد[۹].[۱۰]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱