احمد بن عامر طایی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل عامر بن حسان بن شریح است که حسان در صفین، و عامر در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به دنیا آمد.[۱] از اصحاب امام رضا(ع) بود[۲] که در سال ۱۹۴ هـ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.[۳] فرزندش عبدالله گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.[۴] از وی پسرش عبدالله[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کرده‌اند.[۶] مامقانی به نقل از شیخ صدوق می‌‌نویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ هـ از پدرش ابوجعد حدیث شنیده است.[۷] از گفتار صدوق برداشت می‌‌شود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.[۸] اثر وی نوشته‌ای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین نسخة الرضا(ع)، صحیفة الرضا(ع)، مسند الرضا(ع) و الرضویات شهرت دارد[۹].[۱۰]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۱/۲۵۰ و ۲/۳۵.
  2. رجال الطوسی ۳۶۷.
  3. رجال النجاشی ۱/۲۵۰ و ۲/۳۵.
  4. رجال النجاشی ۱/۲۵۰ و ۲/۳۵.
  5. رجال الطوسی ۳۶۷.
  6. عیون اخبار الرضا(ع) ۱/۲۴۸.
  7. تنقیح المقال ۱/۶۳.
  8. مستدرکات علم رجال الحدیث ۱/۳۳۲.
  9. الذریعه ۱۷/۲۶۲ و ۲۴/۱۴۹.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲ - ۱۴۳.