خسف بیداء چیست؟ (پرسش)
| خسف بیداء چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی / نشانه‌ها و علائم ظهور |
| مدخل اصلی | خسف بیداء |
| مدخل وابسته | ؟ |
خسف بیداء چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
- «واژه "خسف" به معنای فرو رفتن در زمین و بیداء نام منطقه‌ای بین مکه و مدینه است. از این نشانه به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور یاد شده و در روایات متعدد به آن اشاره شده است. در اکثر روایات فقط نام این نشانه ذکر شده و معمولاً از ویژگی آن چیزی به میان نیامده است.
- منظور از این نشانه که حالتی اعجاز گونه دارد این است که لشگری از سفیانی به قصد جنگ با امام زمان(ع) عازم مکه می‌شوند، و در منطقۀ بیداء -بین مدینه و مکه- به امر خدا به زمین فرو می‌روند. از امام باقر (ع) نقل شده است «فينزل أمير جيش السفياني البيداء فنادي مناد من السماء: يا بيداء أبيدي القومز فيخسف بهم»[۱]. این علامت آنقدر مورد اعتماد علما و فقها بوده است که در برخی از کتب فقهی خود در باب نماز در مکان مکروه به این مکان اشاره کرده و ضمن بیان کراهت نماز در آنجا گفته‌اند که لشگر سفیانی در این منطقه به زمین فرو می‌رود.[۲]»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آقای تونه‌ای؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۸۰، ح ۶۷؛ پس فرود می‌آید سپاه سفیانی در بیداء پس ندا دهنده‌های از آسمان ندا می‌دهد: ای بیداء آن قوم را از بین ببر. پس آن دشت آنها را به درون خود می‌برد.
- ↑ ر.ک: الحدائق الناضرة، ج ۷، ص ۲۱۲.
- ↑ معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۶۵.
- ↑ لسان العرب، ج ۹، ص ۶۷.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۵۲.
- ↑ تاریخ غیبت کبری، ص ۵۲۱.
- ↑ وافی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۴۲.
- ↑ برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۲۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۹۸.
- ↑ منتهی الامال، باب ۱۴، فصل ۷.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۵۲.
- ↑ مهدی موعود، پاورقی ص ۷۷۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۱۸۷.