اویس قرنی
مقدمه
اوَیس بن عامر بن جَزْء مُرادی قَرَنی، پاک نهادی نیک اندیش و از چهره‌های پرفروغ تاریخ اسلام است. او به روزگار پیامبر(ص) اسلام آورد؛ اما ایشان را ندید. از این رو، او را در شمار تابعیانْ یاد کرده‌اند. پیامبر(ص) او را بهترین و برترینِ تابعیان شمرده است[۱] و بر شفیع بودن او در قیامت- که کسان بسیاری را شفاعت خواهد کرد- تصریح کرده است[۲]. او را یکی از زهاد مشهور و از هشت زاهد معروف [صدر اسلام] برشمرده‌اند. اویس در جریان‌های اجتماعی حضور آشکاری نداشته؛ ولی در عبادت، بسی سختکوش بوده است. آورده‌اند که او گاهی شب را یکسر در سجود به سر می‌برد. اویس در جنگ‌های جمل و صِفین، شرکت کرد و در صفین تا مرز شهادت با مولا(ع) پیمان بست و در همان نبرد، خونین چهره، شهد شهادت نوشید و در همان مکان به خاک سپرده شد. توصیف امام موسی بن جعفر(ع) از اویس، یاد کردنی است که فرمود: "چون قیامت برپا گردد و ندا دهنده‌ای ندا در دهد:..." حواریان علی کجایند؟"...، عمرو بن حَمِق و... و اویس به پا خواهند خاست"[۳][۴].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۱۹۶۸، ح ۲۲۴.
- ↑ المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۴۵۵، ح ۵۷۱۷.
- ↑ رجال الکشی، ج ۱، ص ۴۱ ش ۲۰.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۳۱.