الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
- عدهای ناآگاه به اندیشه مهدویت، با برداشت نادرست از برخی روایتها مانند روایت: «يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»، چنین برداشت کردهاند که فراوانی ظلم و فساد، زمینهساز ظهور منجی میشود. از نظر اینان گناه، ظلم، تبعیض به حکم اینکه مقدمه صلاح کلی است و انفجار ظهور را قریب الوقوع میکند، بهترین راه برای تسریع در امر ظهور است.
ادله فراوانی در جواب این شبهه وجود دارد که به برخی از آنها اشاره میشود:
- باید توجه داشت در روایات چنین نیامده است که برای محقق شدن ظهور باید دنیا پر از ظالم شود؛ بلکه به دنیایی پر از ظلم اشاره شده است. دقت در این باره نشان میدهد اینگونه روایات به توصیف جامعه در عصر غیبت میپردازد و به هیچ وجه مسلمانان را دعوت به ظلم و ستم نمیکند.
- برخی واژه "کما" در روایت را به "بعد" ترجمه میکنند و همین امر موجب میشود چنین تفکر اشتباهی رخ دهد؛ زیرا کلمه "کما" معنای متفاوت با کلمه "بعد" دارد، "کما" چگونگی و حالت را میرساند در حالی که کلمه "بعد" درباره زمان است، به عبارتی اگر بخواهیم روایت را بر اساس حالت و چگونگی معنا کنیم اینچنین میشود: «زمین همچنان که از ظلم و جور پر شده است (همانگونه) از عدل و قسط پر میشود» در حالی که اگر "کما" را به معنی زمان گرفتیم این چنین معنا میشود: «زمین (بعد از اینکه) در آن از ظلم و ستم پر شد، از عدل و داد پر میشود» و این معنا در ذهن بعضی این چنین تداعی کرد که باید در فزونی ظلم و ستم بر روی زمین سهیم باشیم تا بعد از ظلم و ستم، زمینه ظهور حضرت فراهم شود.
- امر ظهور به صورت طبیعی متأثر از اراده و اختیار انسانهاست، به این معنا که زمان ظهور، براساس باور به شکست تمام ادیان و اندیشههای مدعی نجات و سعادت بشریت حاصل میشود. این سخن به این معناست که برای توجه و جلب مردمان ادیان مختلف که دین و اندیشه آنها به بن بست رسیده است، باید اخلاق و معنویت در زندگی فردی، اجتماعی را در زمان غیبت ترویج دهیم تا آنان این بن بست را آخر خط ندانند و منتظر منجی نجاتبخش باشند.