نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۸ توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها)
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حزب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
“حزب” واژه‌ای عربی است و به گروهی اطلاق می‌شود که فعالیت و هدف مشترکی داشته باشند. “Parrty” نیز همین معنای لغوی “حزب” را دارد. حزب در ادبیاتدینی (قرآن و سنت) در مورد گروه حق و باطل استعمال می‌شود؛ چنان که در قرآن بر گروه مؤمنان و کافران حزب گفته شده است: ﴿أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[۱]؛ ﴿لَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ﴾[۲]؛ ﴿كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ﴾[۳]. در دو آیه اخیر حزب به گروه غیر دیندار اطلاق شده است[۴].
قومی که قلب‌ها و اعمال آنها هماهنگ باشد[۵]، گروهی با عقیده و هدف مشترک[۶]، جماعتی با تمایلات مشترک [۷]، جماعتی به‌شدت همبسته[۸].
"حزب" در زبان فارسی به معنای گروه و دسته است [۹] و در زبان عربی نیز نزدیک به همین معناست و شماری از واژه‌پژوهان آن را به معنی جماعت[۱۰] و طایفه‌ای از مردم دانسته‌اند.[۱۱] برخی دیگر معتقدند اصل واحد معنایی در این ماده، تجمع است، هنگامی که بر اساس رأی و هدف واحد باشد،[۱۲] بر این اساس، حزب اگرچه معنایی نزدیک با کلمات جماعت، قوم و طایفه دارد، می‌توان گفت حزب با قید پیروی از یک عقیده و نظر، دارای معنایی اخص است. حزب در ادبیاتسیاسی امروز معنایی متفاوت یافته است: سازمانی سیاسی است که از همفکران و طرفداران یک آرمان تشکیل شده و با داشتن تشکیلات منظم و برنامه‌های سیاسی کوتاه و بلندمدت برای نیل به آرمانش می‌کوشد.[۱۳] معنای جدید این واژه بیشتر ناظر به گروه‌هایی است که بر اساس اهداف سیاسی و برای دستیابی به قدرت شکل گرفته‌اند و از آیات قرآن نمی‌توان بیان روشنی در رد یا تأیید این معنا به دست آورد</ref>.[۱۴].
