جعفر بن عقیل

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

«اَلسَّلاَمُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ عَقِيلٍ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ وَ رَامِيَهُ بِشْرَ بْنَ خُوطٍ الْهَمْدَانِيَّ»^[۱]

وی در سن ۲۳ سالگی بود که در حماسه کربلا شرکت کرد و در کنار برادرانش جنگید. و به شهادت رسید.

جعفر در روز عاشورا با اذن امام گام در میدان نبرد نهاد و آن قوم را درهم می‌‌پیچید و شمشیر می‌‌زد و چنین رجز می‌‌خواند:

أَنَا الْغُلَامُ الْأَبْطَحِيُّ الطَّالِبِيُّ مِنْ مَعْشَرٍ فِي هَاشِمٍ مِنْ غَالِبٍ‏

وَ نَحْنُ‏ حَقّاً سَادَةُ الذَّوَائِبِ‏ هَذَا حُسَيْنٌ أَطْيَبُ الْأَطَايِبِ

مِنْ‏ عِتْرَةِ البِرِّ التَّقِيِّ‏ الْعَاقِبِ‏

من جوان ابطحی از آل طالب از خاندان هاشم و غالبم،

به تحقیق ما از بزرگان و سادات هستیم و حسین در میان ما، پاکیزه‌ترین پاکیزگان

من از عترت نیکوکار با تقوا هستم^[۳].

به نقل از ابن شهرآشوب و ابصارالعین، او پس از مبارزه شدید، پانزده نفر از دشمن را به هلاکت رسانید و سرانجام بشر بن حوط (بشر بن سوط همدانی)، که در قتل برادرش عبدالرحمن بن عقیل دست داشت تیرباران شد و به شهادت رسید^[۴].

↑ زیارت ناحیه مقدسه؛ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۶۸.
↑ ابصارالعین، ص۶۸؛ مقاتل الطالبیین، ص۹۱. در تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹ نام مادر جعفر را «ام البنین» دختر شغر بن خصاب نامیده.
↑ رجز در بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۲.
↑ ابصارالعین، ص۸۶؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۵.
↑ مقاتل الطالبین، ص۶۱.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۱۳۶-۱۳۷.