عمرو بن قرظه انصاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
عمرو بن قرظه انصاری از شهدای کربلاست. پدر او (قرظه) از اصحاب علی(ع) و از خزرجیانی بود که به کوفه آمد و آنجا ماندگار شد و در رکاب علی(ع) با دشمنانش جنگید. عمرو، از کوفه آمد و در کربلا، روز ششم محرّم به سید الشهدا(ع) پیوست. امام در گفتگوهایش با عمر سعد، او را برای مکالمه می‌فرستاد و او جواب می‌آورد، تا آنکه شمر از کوفه آمد و این مذاکره قطع شد[۱].
روز عاشورا جلوی امام حسین(ع) ایستاده بود و تیر‌های دشمن را با سینه و پیشانی خود به جان می‌خرید و اینگونه از جان امام محافظت می‌کرد. زخم‌های زیادی بر پیکرش نشست. به امام خطاب کرد که: ای پسر پیامبر!آیا وفا کردم؟ حضرت فرمود: آری! تو پیش از من به بهشت می‌روی. از من به پیامبر سلام برسان و بگو که من در پی تو می‌آیم و.... افتاد و شهید شد[۲].
نامش در زیارت ناحیه آمده است. برخی هم شهادتش را در عرصۀ میدان و پس از رجز و رزم گفته‌اند. رجز او چنین بود: "قَدْ عَلِمَتْ كَتِيبَةُ الْأَنْصَارِأَنِّي سَأَحْمِي حَوْزَةَ الذِّمَارِ ضَرْبَ غُلاَمٍ غَيْرِ نَكْسٍ شَارِيدُونَ حُسَيْنٍ مُهْجَتِي وَ دَارِي"[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- قرظة بن کعب انصاری (پدر)
منابع
پانویس
- ↑ عنصر شجاعت، ج۲، ص۱۶۰.
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص۳۰۶.
- ↑ عبرات المصطفین، ج۲، ص۳۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۵۶.