سوره انفطار
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«انفطار» از ریشه «فطرت» به معنای شکافته شدن و شکافتن است. در این سوره منظور شکاف برداشتن آسمان و کرات آسمانی در آستانه برپایی قیامت است. از آنجا که این سوره با کلمه ﴿إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ﴾[۱] آغاز شده، به سوره «انفطرت» یا «انفطار» نامیده شده است.
در این سوره از سرانجام نیکان و بدان در بهشت و جهنم نیز سخن گفته شده است.
ویژگی‌های سوره انفطار
- دارای نوزده آیه، هشتاد یا یکصد کلمه و ۳۱۹، ۳۲۲ یا ۳۳۳ حرف است.
- در ترتیب نزول و همچنین در ترتیب قرآن کریم، هشتاد و دومین سوره و پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق فرود آمده است.
- پیش از هجرت و در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.
- از نظر کمیت از سُوَر مفصّل و از نوع طوال به شمار می‌آید.
- با کلمه ﴿إِذَا﴾ آغاز شده است؛ بنابراین چهارمین سوره از سُوَر زمانیه است.
- نسخی در آن نیست.
محتوای سوره انفطار
- اَشراط الساعة و حوادث عظیمی که در پایان این جهان و آستانه قیامت رخ می‌دهد؛
- توجه دادن به نعمت‌های بزرگ نهفته در وجود انسان و نیز مبارزه با غرور انسان؛
- ثبت دقیق اعمال انسان؛
- سرنوشت نیکان و بدان در قیامت و سختی‌های آن روز[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «هنگامی که آسمان بشکافد» سوره انفطار، آیه ۱.
- ↑ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۰۵؛ هاشم‌زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۱۶؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۹؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۶، صفحه ۲۰۵؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۲۷۸۶.