وجدان کاری
مقدمه
کارهایی که به ما واگذار شده، امانت‌هایی است که به انجام دادن شایسته آنها متعهد هستیم. داشتن وجدان کاری در فعالیت‌های اجتماعی سبب پیشرفت کارها می‌گردد. کسانی که همواره نسبت به وظایفشان کم‌کاری می‌کنند، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به خود و اجتماعشان وارد می‌سازند. اینان با این خصلت، لقمه خود را شبهه‌ناک می‌کنند و از نظر اجتماعی، چرخه کار جمعی را از حرکت بازمی‌دارند و اعتماد عمومی را از میان می‌برند. شاید یکی از دلایل نبود اقبال عمومی به مصرف برخی کالاهای داخلی همین کم کاری‌ها و انجام ندادن درست مسئولیت‌ها باشد.
حضرت علی(ع) به خیاطی که کم‌کاری می‌کرد، فرمود: ای خیاط! مادرت به عزایت بنشیند! نخ‌ها را سفت و محکم کن؛ درزها را کوچک بگیر؛ کوک‌ها را نزدیک به هم بزن؛ زیرا من از پیامبر خدا شنیدم که فرمود: «خداوند در روز واپسین، خیاط خیانت‌پیشه را در حالی محشور می‌کند که لباسی که خود آن را دوخته و در آن خیانت روا داشته، بر تن کرده است». (در ادامه فرمود:) اضافه‌های پارچه را برندارید؛ زیرا حق صاحب لباس است و دست‌ها به آن آلوده نگردد که سبب مجازات الهی خواهد شد[۱].
همچنین کسانی که در فعالیت‌های اداری، در حضور رئیس یا مدیر ناظر، وظیفه خود را به درستی انجام می‌دهند، ولی زمانی که احساس می‌کنند کسی آنها را نمی‌پاید، تنبلی و سستی و کم کاری می‌کنند، وجدان کاری ندارند. محکم کاری به عنوان یکی از مصداق‌های وجدان کاری، یکی از جلوه‌های روشن سیره پیامبر اکرم(ص)است. ایشان در سخنی نورانی می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُحِبُّ إِذَا عَمِلَ أحَدُكُم عَمَلًا أَنْ يُتقِنَهُ»[۲]. بی‌گمان، خداوند دوست دارد وقتی یکی از شما کاری را انجام می‌دهد، آن را محکم و استوار به انجام رساند.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ میزان الحکمه، ج۳، ص۳۳۰.
- ↑ جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج۱، ص۳۸۴.
- ↑ حسینی‌نیا، اقبال، زمزم هدایت، ص ۷۲.