طفیل بن حارث بن عبدالمطلب

مقدمه

او فرزند حارث بن عبدالمطلب عموی پیامبر خاتم و امیرالمؤمنین است.
شیخ طوسی وی را از اصحاب رسول خدا(ص) و از مجاهدین بدر و نیز از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده است^[۱].
ابن سعد نقل می‌کند که: طفیل از مجاهدین صدر اسلام بود که در غزوه بدر و احد و دیگر غزوه‌های صدر اسلام شرکت کرد، و رسول خدا(ص) بین او و منذر بن محمد بن عقبه و به قولی بین او و سفیان بن نسر بن حارث عقد برادری بست^[۲].
شیخ مفید نیز طفیل را از اصحاب بدر و از مهاجرانی می‌داند که با امیرمؤمنان(ع) در اول خلافت حضرت بیعت کرد که تا پای جان از ولایت آن حضرت دفاع نماید^[۳]. طبق این نقل او تا سال ۳۶ و ۳۷ هجری در قید حیات بوده است^[۴].^[۵]

↑ رجال طوسی، ص۴۶، ش۲.
↑ ر.ک: طبقات الکبری، ج۳، ص۵۲؛ الاصابه، ج۳، ص۵۱۵؛ اسدالغابه، ج۳، ص۵۲.
↑ الجمل، ص۱۰۳.
↑ برخی از مورخان مثل ابن اثیر، وفات او را به سال ۳۱ یا ۳۲ هجری ذکر کرده‌اند که طبق این قول او امامت و خلافت امیرالمؤمنین(ع) را درک نکرده است.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۷۸۷.