عمیر بن عطارد بن حاجب تمیمی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

عمیر فرزند عطارد از قبیله مضر کوفه مردی شاعر و از شیعیان و نیروهای سواره نظام امیرالمؤمنین(ع) بود^[۱] و در جنگ صفین هنگامی که امیرالمؤمنین(ع) پرچم‌های گروه‌ها را می‌بست و فرماندهان را مشخص کرده و نامه‌هایی برای جنگ با معاویه به اطراف می‌نوشت، عمیر بن عطارد بن حاجب تمیمی را فرمانده گروه تمیم کوفه قرار داد^[۲].^[۳]

در یکی از روزهای جنگ صفین، امیرالمؤمنین(ع) به درخواست سران قبایل، برای هر گروهی روزی برای جنگیدن قرار داد و از این میان یک روز جمعه نصیب گروه تمیم به فرماندهی عمیر بن عطارد بن حاجب تمیمی شد. صبحگاه روز جمعه، عمیر بن عطارد بن حاجب تمیمی که بزرگ و سالار قوم مضر از اهل کوفه بود، به قوم خود گفت: ای قوم! من به مانند ابوطفیل که روز قبل جنگید، می‌جنگم و شما هم روش بنی‌کنانه را در پیش گیرید. سپس پرچم را به دست گرفت و پیش رفت.
عمیر بن عطارد بن حاجب تمیمی تا شب نبرد سختی در آن روز انجام داد، به طوری که پرچم وی از خون شامیان رنگین شد، و هنگام غروب آفتاب به جانب امیرمؤمنان(ع) بازگشت و گفت: ای امیرالمؤمنین! من به مردم خود خوش گمان بودم، ولی اینک در عمل چیزی بیش از حد انتظار خود از آنان دیدم، از هر جهت نیک جنگیدند و به آسانی دشمن خود را سخت به تکاپو افکندند و به خواست خدا از عهدۀ دشمن به خوبی برآیند تا به زودی کارش را بسازند^[۴].^[۵]