عبدالله بن محمد بن ابی‌شیبه صدوق
مقدمه
ابوبکر عبدالله بن محمد بن ابراهیم عبسی کوفی، مشهور به ابن ابی‌شیبه در سال ۱۵۹ هـ در شهر کوفه به دنیا آمد و رشد یافت و به تحصیل علوم پرداخت. برای فراگیری علوم بیشتر، به بصره و بغداد مسافرت کرد و از محضر فقها و علمای عصر خویش بهره برد و در علومی چون فقه تاریخ، تفسیر، حدیث و قرآن ماهر و استاد شد و در همه این زمینه‌ها تألیفاتی نوشت.[۱]
وی از کوفه به بغداد رفت و در مسجد رصافه بغداد بر کرسی نقل حدیث نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور متوکل عباسی با نحله‌های مختلف فکری مانند معتزله و جهمیّه مناظره می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.[۲] علمای رجال اهل سنت وی را حافظ حدیث، ثقه و مورد اعتماد می‌‌دانند.
وی از شریک بن عبدالله قاضی، عبدالله بن مبارک، علی بن مسهّر، سفیان بن عیینه، عبّاد بن عوام، عبدالله بن ادریس، عمرو بن عبید و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل احمد بن حنبل، عبدالله بن احمد بن حنبل، محمد بن اسحاق صاغانی و ابوالقاسم بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند.[۳] عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.[۴] آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین[۵] المصنف فی الحدیث الاحکام[۶] ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه[۷] و الایمان[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
