شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور (مقاله)
| شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | مصطفی صادقی |
| موضوع | امام |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه |
| وابسته به | دانشگاه ادیان و مذاهب |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز و زمستان ۱۳۹۴ |
| شماره | ۲ |
| شماره صفحات | از صفحه ۴۷ تا ۶۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به راه‌ها و شیوه‌های شناخت امام می‌پردازد. این مقاله ۲۰ صفحه‌ای به قلم مصطفی صادقی نگاشته شده و در دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه (شماره ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۴) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «شیعیان در عصر حضور ائمه معصوم(ع)، برای شناخت امام خود از راه‌ها و شیوه‌هایی استفاده می‌کردند تا پیشوای تعیین شده از سوی خدا و رسولش را از مدعیان دروغین تشخیص دهند. در منابع شیعی، روایات فراوانی وجود دارد که راه‌های متعددی برای تشخیص امام بیان کرده و ویژگی‌هایی برای آن ذکر می‌کند. اما اینکه شیعیان عصر حضور کدام یک از این شیوه‌ها را برای تشخیص امام به کار برده‌اند پرسشی است که این مقاله در پی پاسخ به آن است. از مجموع روایات استفاده می‌شود که مهم‌ترین شیوه امامیه برای تشخیص امام خود در همه دوره‌ها، آزمودن پیشوای خود بر اساس علم امامت بوده است. از دیگر راه‌هایی که در روایات و کتب کلام شیعه شهرت دارد نص، مناقب و کرامات است»[۱].
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- نص؛
- علم؛
- فرزند ارشد؛
- عصمت؛
- طهارت در ولایت؛
- نشانه‌های فرابشری؛
- غسل امام پیشین؛
- سلام پیامبر؛
- کرامت؛
- نتیجه؛
- منابع
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین مصطفی صادقی (متولد ۱۳۴۸ ش، کاشان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جعفر سبحانی، محمد فاضل لنکرانی و سید احمد مددی پیگیری کرد. تدوین کتاب و مقاله پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، مدیر گروه تاریخ و اعلام دانشنامه پیامبر اعظم (ص) پژوهشکده باقرالعلوم وابسته به سازمان تبلیغات، عضو گروه تاریخ مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، مدرس دانشگاه ادیان و مذاهب، مرکز آموزش خواهران دفتر تبلیغات، جامعة الزهرا، دانشگاه کاشان، مدرسه فاطمیه از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، به تألیف مقالات و کتب علمی و دینی پرداخته است. «تاریخ امامیه»، «دولتمردان شیعه در دستگاه خلافت عباسی»، «گزیده کتاب‌شناسی تاریخ تشیع»، «تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور»، «راستگویی در سیره معصومان و مواجهه آنان با پدیده دروغ»، «کاشان در مسیر تشیع»، «پیامبر و یهود حجاز»، «شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور»، «ارزیابی اخبار قضاوت‌های امیرالمؤمنین علی»، «سفیانی و مدعیان تاریخی» و «فهرس المقالات التاریخیه» برخی از این آثار است.[۲].