ابراهیم بن عبدالله بن مسلم
ابراهیم بن عبدالله بن مسلم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابراهیم بن عبدالله در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابومسلم ابراهیم بن عبدالله بن مسلم بن ماعز بن مهاجر کجی بصری. پدرش به هنگام ساختن خانه خود کلمه کج (گچ) را بسیار به کار می‌‌برد؛ لذا او را کجی خوانده‌اند.[۱] وی به سال ۱۹۰ و اندی[۲] یا سال ۲۰۰ هـ[۳] در بصره متولد شد،[۴] ولی از آنجا به بغداد رفت و ساکن شد. از بزرگانی چون محمد بن عبدالله انصاری، عبدالرحمان بن حماد شعبی، ابوعاصم ولید، ابوولید طیالسی و دیگران حدیث شنید.[۵]
ابومسلم فردی عالم، جلیل‌القدر،[۶] مفسر[۷] و از بزرگان محدثان بوده و احادیث او از سندهای عالی برخوردار بود.[۸] او در بغداد بسیار حدیث نمود و افرادی چون ابوالقاسم بغوی، ابوبکر شافعی، احمد بن سلیمان نجاد، ابوسهل بن زیاد و دیگران از او بهره برده‌اند.[۹] کجی فردی بخشنده بود[۱۰] و کتاب السنن، کتاب المسند[۱۱] و ناسخ القرآن و منسوخه اثر وی می‌‌باشد.[۱۲]
او سرانجام در روز یکشنبه هفتم محرم سال ۲۹۲ در بغداد درگذشت و جنازه‌اش به بصره منتقل شد و در آنجا دفن گردید.[۱۳] سال‌های ۲۷۰ [۱۴]و ۲۹۰ هـ تاریخ‌های دیگری هستند که برای زمان فوتش ذکر کرده‌اند.[۱۵][۱۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۸.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۲/۹۷.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۲۰.
- ↑ الأعلام ۱/۴۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۲۰.
- ↑ المنتظم ۱۳/۳۴.
- ↑ طبقات المفسرین ۱/۱۳.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۸.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۲۰.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۲/۹۹.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۸.
- ↑ طبقات المفسرین ۱/۱۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۲۰.
- ↑ الثقات ۸/۸۹.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۲/۹۷.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۹.