اشعث بن میناس

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

وی یمنی از تیره سکون از قبیله کنده است[۱]. ابن فتحون [۲] از این شخص در شمار صحابه نام برده، ولی وی صحابی نیست و تنها زمان رسول خدا(ص) را درک کرده و از این رو ابن حجر[۳] او را در بخش سوم الاصابه (مخضرمین) قرار داده است. به نظر می‌رسد او نیز در حد یکی از رهبران کنده و از جمله کسانی بود که به همراه کندیان به رهبری اشعث بن قیس، سر از اطاعت ابوبکر برتافتند و بر ضد او شورش کردند و حاضر به پرداخت زکات به او نشدند؛ زیرا پس از خیانت اشعث و شکست کندیان در جیر و کشته شدن نجیریان، اشعث بن میناس با اشعاری بر آنان مویه کرد[۴]. هنگامی که ابوعبیده جراح در سال پانزدهم، حمص را به محاصره درآورد و هرقل نیز برای رهایی مردم آنجا از محاصره مسلمانان نتوانست کاری از پیش برد، مردم حمص چاره‌ای جز تسلیم و مصالحه با مسلمانان ندیدند. ابوعبیده نیز قبایل گوناگونی را به فرماندهی عباده بن صامت ساکن حمص کرد. از جمله این قبایل، قبیله سکون به فرماندهی اشعث بن میناس سکونی بود[۵][۶]

منابع

پانویس

  1. سمعانی، ج۳، ص۲۷۰.
  2. محمد بن خلف، م۵۲۰؛ نویسنده کتاب الاستلحاق علی الاستیعاب
  3. ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.
  4. طبری، ج۲، ص۵۵۰.
  5. طبری، ج۳، ص۹۸؛ ابن خلدون، ج۲، ص۱۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.
  6. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «اشعث بن میناس»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۹۵.