نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط HeydariBot(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
اضاعه: مهمل گذاشتن (اهمال)[۱]، ضایع کردن[۲]، بیاجر و پاداش گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و هلاکت چیزی[۳] یا محو شدن صورت نظم در چیزی و بیتأثیر شدن آن[۴]. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایینتر از تلف کردن است؛ زیرا بیتأثیر گذاشتن یا بیاثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایینتری دارد.
طبق این آیه، خداوند در قرآن کریموعده داده است که هیچ عملی از اعمال صالح، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بیپاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع اعمال عبادی بسیار نکوهیده است: ﴿فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ﴾[۶].
ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز ظلم است و از هیچکس پذیرفته نیست. آیات بسیاری این مسئله را از خداوندکریمنفی کرده است و انسان خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و حق دیگران نمیگردد[۷].