مظاهرت در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مظاهرت است. مظاهرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مظاهرت در قرآن - مظاهرت در حدیث - مظاهرت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
همکاری و معاونت و پشتیبانی کردن، پشت به پشت هم‌دادن[۱]. اصل آن "ظهر" به معنای قوّت و زور[۲] یا آشکار و پیدا[۳]، در مقابل بطن و پنهان. "ظهر علیه" یعنی پیروز شدن، دست یافتن [۴]، غلبه کردن[۵].
﴿هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴾[۶].
از سنن قطعی الهی پشتیبانی و نصرت دین حق و انبیای الهی است[۷]. اقتضای پیروی از سنن و قوانین الهی، یاری و پشتیبانی دین حق در مقابل دشمنان آن است؛ همچنین اقتضای این سنت الهی، در همه اعصار یاری و نصرت دین و حکومت حقّ از جانب خداوند است.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۵۲۵؛ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۷۱.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۸۳.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۴۰.
- ↑ «اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۶.