جِبِل در فقه سیاسی
جِبِل در فقه سیاسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جِبِل در قرآن - جِبِل در حدیث - جِبِل در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- جماعت عظیم و کثیر[۱]، گروه و جماعت[۲]، خلق بسیار و فرودست[۳].
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا
[۴].- در فرهنگ سیاسی "توده" یا "عوام‌الناس" مترادف این معناست که بر جمع وسیع و متناجس افراد معمولاً ناخشنود و پرخاشگری اطلاق می‌شود که مسائل سیاسی (اجتماعی و اعتقادی) برای آنها به صورت ساده مطرح است و از وسایل اعمال قدرت و نفوذ نیز برخوردار نیستند و معمولاً اکثریت فرودست و پایین‌ترین طبقه جامعه را شامل می‌شوند[۵].[۶].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۴۹-۳۵۰.
- ↑ «و به راستی گروهی فراوان از شما را بیراه کرد» سوره یس، آیه ۶۲.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۴۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۵.