صبر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث فضیلت و مرتبط با مدخل صفات امام است. "صبر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل صبر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

واژه‌شناسی لغوی

  • صبر نقیض جزع[۱] = "بی‌تابی" و در لغت به سه معنا آمده است[۲]:
  1. حبس و نگهداری[۳].
  2. قسمت بالای یک چیز[۴].
  3. نوعی از سنگ سخت[۵][۶].
  • به عبارت دیگر: صبر عبارت است از امساک در تنگناها و خویشتن داری به مقتضای عقل و شرع یا حبس نفس از چیزی که عقل و شرع حبس نفس از آن را اقتضا کند[۷][۸].

آثار صبر

ارزش صبر

استعانت از صبر

نقش اسوه‌های صبر

صبر یکی از اسباب رستگاری

  • پاداش صبر مؤمنان بر آزار و ریشخند کافران، رستگاری آنان در روز قیامت است:﴿﴿ إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ [۹][۱۰] افزون بر صبر، مصابره نیز از اسباب رستگاری است:﴿﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ[۱۱] درباره معنای صبر و مصابره در این آیه، سخنان گوناگونی هست[۱۲]: برخی، صبر را مطلق صبر فردی دانسته‌اند که شامل صبر بر سختی‌ها، صبر در اطاعت الهی و صبر از نافرمانی می‌شود و مصابره را صبر اجتماعی خوانده‌اند که در آن، صبر برخی مایه تقویت صبر بعضی دیگر و دوچندان شدن تأثیر آن می‌شود[۱۳][۱۴].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ترتیب العین، ج ۲، ص ۹۶۶، «صبر».
  2. فرهنگ قرآن، ج۱۸ ، ص۲۴۶ - ۲۵۹.
  3. فرهنگ قرآن، ج۱۸ ، ص۲۴۶ - ۲۵۹.
  4. فرهنگ قرآن، ج۱۸ ، ص۲۴۶ - ۲۵۹.
  5. معجم مقاییس اللّغه، ج ۳، ص ۳۲۹، «صبر».
  6. فرهنگ قرآن، ج۱۸ ، ص۲۴۶ - ۲۵۹.
  7. مفردات، ص ۴۷۴، «صبر».
  8. فرهنگ قرآن، ج۱۸ ، ص۲۴۶ - ۲۵۹.
  9. من امروز به آنان برای شکیبی که ورزیده بودند پاداش دادم؛ بی‌گمان آنانند که کامیابند؛ سوره مؤمنون، آیه: ۱۱۱.
  10. تفسیر بغوی، ج ۳، ص ۳۷۷؛ زاد المسیر، ج ۳، ص ۲۷۳؛ تفسیر مراغی، ج ۱۸، ص ۶۰.
  11. ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید؛ سوره آل عمران، آیه: ۲۰۰.
  12. جامع البیان، ج ۴، ص ۱۴۷-۱۴۹؛ التبیان، ج ۳، ص ۹۶-۹۵.
  13. المیزان، ج ۴، ص ۹۱-۹۲.
  14. یوسف‌زاده، حسین علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۳، ص: ۶۱۰ - ۶۲۰.

الگو:درس های فرهنگ عاشورا