احمد بن محمد طحاوی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ابوجعفر احمد بن محمد بن سلامه طحاوی أزدی حَجری در سال ۲۳۸ در روستای (طحا) از توابع مصر به دنیا آمد[۱] و دوران رشد و کودکی را در همان مکان سپری کرد. [۲] دانش خویش را از استادانی چون سعید بن عبدالله، [۳] سعید بن بشر[۴] و هارون بن سعید ایلی[۵] فرا گرفته و در راستای ادامه تحصیلات به شهرهای غزّة بیت المقدس و عسقلان مسافرت کرده است. [۶] در سال ۲۶۸ نیز به شام، سفر کرد و از قاضی شام، ابوخازم فقه را آموخت. طحاوی در آغاز از شاگردان ابوابراهیم مزنی و شافعی مذهب بود؛ ولی سرانجام پیرو مذهب ابوحنیفه شد و ریاست مذهب حنفی در مصر به وی منتقل شد. [۷]
او فقیه و محدثی مورد اعتماد بود. [۸] و شاگردان بسیاری داشت، که از آن میان می‌توان کسانی چون ابوالقاسم طبرانی، [۹] ابوالحسن اخمیمی و ابوبکر بن مقریء[۱۰] را نام برد.
طحاوی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که عبارت‌اند از: الاختلاف بین الفقهاء، الشروط بزرگ، الشروط کوچک، المختصر بزرگ، المختصر کوچک، شرح الجامع الکبیر، شرح الجامع الصغیر، المحاضر والسجلات، الوصایا، الفرائض، شرح مشکل احادیث رسول اللّه (ص)، نقض کتاب المدلسین علی الکرابیسی، احکام القرآن، شرح معانی الآثار، العقیده، التسویة بین حدثنا واخبرنا، [۱۱] بیان السنّة، الشفعه، مشکل الآثار، معانی الخیار فی اسماء الرجال ومعانی الآثار (تاریخ)، مناقب ابی حنیفه[۱۲] و الآثار. [۱۳] به نظر می‌‌رسد برخی از این نوشته‌ها در منابع گوناگون با نام‌های متفاوت آمده‌اند؛ ولی در واقع یکی هستند. وی سرانجام به سال ۳۲۱ هجری[۱۴] در مصر از دنیا رفت[۱۵] و در آرامگاه قرافه به خاک سپرده شد[۱۶].[۱۷]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج۵، ص ۳۶۷.
- ↑ الاعلام، ج ۱، ص ۲۰۶.
- ↑ المعجم الصغیر، ج ۱، ص ۷۰.
- ↑ الاکمال، ج ۳، ص ۸۵.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج ۵، ص ۳۶۷.
- ↑ لسان المیزان، ج ۱، ص ۲۷۵.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج ۵، ص ۳۶۷.
- ↑ الانساب، ج ۴، ص ۵۳.
- ↑ المعجم الصغیر، ج ۱، ص ۷۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص ۷۷.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۲۶۰.
- ↑ الاعلام، ج ۱، ص ۲۰۶.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۲۴، ص ۷۹.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۲۶۰.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج ۵، ص ۳۷۰.
- ↑ وفیات الاعیان، ج ۱، ص ۷۲.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۱۰۵-۱۰۶.