حمزة بن حبیب زیات در تاریخ اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حمزة بن حبیب زیات است. حمزة بن حبیب زیات از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حمزة بن حبیب زیات در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
وی یکی از هفت قاری مشهور قرآن کریم (قراء سبعه) و آزاد شده عکرمة بن ربعی تیمی است. وی اصلاً ایرانی است ولی پدرش در کوفه ساکن بود. حمزه در سال ۸۰ هـ. ق در زمان خلافت عبدالملک بن مروان به دنیا آمد. او در کوفه نشو و نما یافت و به کسب فقه حدیث و قرآن پرداخت.
چون شغل روغن فروشی را پیشه خود ساخت، او را زیات لقب دادند.
حمزه مردی فقیه، عابد، زاهد، متواضع و دارای مناعت طبع و در فضایل انسانی کم نظیر بود. شب‌ها را پس از کمی استراحت به عبادت و تلاوت قرآن و روزها به تعلیم قرائت قرآن می‌پرداخت. حمزه پس از تدریس، تعلیم و پراکنده شدن شاگردانش به نماز می‌ایستاد.[۱]
ارتباط با امام
حمزة بن حبیب از اصحاب امام صادق(ع)[۲] و از پیشوایان شیعه در قرائت قرآن است[۳]. او قرائت را از امام صادق(ع)، سلیمان بن اعمش، حمران بن اعین و دیگران آموخته است[۴].[۵]
خدمات
حمزه در میان قاریان هفت‌گانه (سبعه) از پیشوایان شیعه در قرائت است. استادش سلیمان بن اعمش او را حبر القرآن می‌خواند و شعیب بن حرب، قرائت او را درّ لقب داده است. ابن جزری از وی به امام حجر، حافظ قرآن و حدیث، عابد و زاهد یاد می‌کند.[۶]
تألیفات
وی تألیفاتی در علوم قرآنی دارد که عبارت اند: کتاب القرآنه فی مقطوع قرآن متشابه القرآن، حدود القرآن اسباع القرآن. او سرانجام پس از عمری طولانی در خدمت به قرآن در سال ۱۵۶ه.ق در حلوان وفات یافت و همان جا مدفون شد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 135-136.
- ↑ طوسی، رجال، ص۱۹۰.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۳۴۵.
- ↑ کتاب القصص، ص۱۹۵.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 136.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 136.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 136-137.