اذلال در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اذلال است. اذلال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اذلال در قرآن - اذلال در حدیث - اذلال در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اذلال در فرهنگ‌های لغت در معانی خوار پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است[۱] و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به پستی دادن به هر طریقی که به کرامت و شخصیت انسان لطمه وارد آورد[۲] گفته می‌شود. در برخی از تعالیم وارده در نصوص اسلامی اقدام انسان به کاری که توانایی آن را ندارد[۳] و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود[۴] از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است[۵][۶]
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
- ↑ مشکوة الانوار، ص۲۴۴.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۲۷.