عبدالله بن مطیع عدوی در تاریخ اسلامی
آشنایی اجمالی
عبدالله بن مطیع که در ۲۵ رمضان سال ۶۶ از طرف ابن زبیر به امارت کوفه منصوب شد وقتی وارد کوفه گردید بر منبر رفت و خطبه خواند، پس از آن به او گفته شد که: مختار گروهی را جمع کرده و قصد قیام دارد، او را احضار و زندانی کن تا امر مردم راست شده و آرامش برقرار گردد تا او نتواند با نیروهایش قیام کند.
عبدالله بن مطیع نزد مختار فرستاد و او را احضار نمود، چون مختار آماده می‌شد که نزد عبدالله بن مطیع برود شخصی که ابن مطیع نزد مختار فرستاده بود به نام زائدة بن قدامه این آیه را تلاوت کرد: ﴿إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ﴾[۱]، و به او فهماند که قصد دستگیری او را دارند.
مختار لباس از تن بیرون آورد و گفت: به امیر بگویید من حالم خوب نیست و بیمارم. آنان بازگشتند و به عبدالله بن مطیع گفتند: مختار بیمار است؛ لذا ابن مطیع از دستگیری مختار صرف نظر کرد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «(یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ می‌باختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند» سوره انفال، آیه ۳۰.
- ↑ کامل ابن اثیر، ج۴، ص۲۱۲.
- ↑ نظری منفرد، علی، نهضت‌های پس از عاشورا، ص ۲۱۴.