عمیر بن عبدالله مذحجی در تاریخ اسلامی
مقدمه
«عمیر بن عبدالله[۱] مذحجی»[۲] از دوستان خاندان رسالت و از شجاعان قبیله مَذْحِجْ بود.
از جزئیات زندگی وی اطلاعی در دست نیست و به احتمال زیاد ساکن کوفه بوده است زیرا قبیله مذحج در کوفه میزیستهاند[۳].
خوارزمی مینویسد که او در روز عاشورا به میدان شتافت و این رجز را خواند:
قَدْ عَلِمْتُ سَعْدِ وَحْيِ مَذْحِجُ | اني لَيْثِ الْغَابِّ لَمْ اهَجْهِجِ[۴] | |
اعلو بِسَيفي هَامَّةٍ الْمُدَجج | وَاتْرُك الْقَرْنِ لَدَيَّ التَعرج | |
فَريسَةُ الضَّبُعِ الازل | الاعرجِ فَمْنَ تَرَاهُ وَاقِفاً بِمَنْهج [۵] |
- به تحقیق قبیله سعد و مذحج باور دارند که من شیر بیشه هستم که هرگز طرد نشدهام؛ شمشیر خود را بر کاسه سرِ پوشیده از سلاح، فرود میآورم و حریف را طُعمه کفتار لاغر لنگ مینمایم؛ چه کسی را میبینی که از راه و روش من آگاه است؟
عمیر بن عبدالله در مقابله با دشمن، نبردی سخت کرد و پیوسته جنگید تا سرانجام توسط مسلم ضبابی و عبدالله بجلی، به شهادت رسید[۶].[۷]
جستارهای وابسته
- عبدالله بجلی (قاتل)
منابع
پانویس
- ↑ در برخی منابع نام وی چنین آمده است: عمرو بن عبدالله مذحجی (روضة الشهداء، ص۲۹۵، کتابفروشی الاسلامیة).
- ↑ منسوب به مذحج نام پدر قبیلهای از یمن. (الصلاح، ج۱، ص۳۴۰).
- ↑ تاریخ الکوفه، سید حسین براقی، ص۲۰۲.
- ↑ در برخی منابع به جای این مصرع آمده است: انی لدی الهیجاء لیث محرج (من در هنگامه جنگ شیری سختگیرم)، تسلیة المجالس، ج۲، ص۲۸۸.
- ↑ مقتل الحسین (ع)، خوارزمی، ج۲، ص۱۷، انوارالهدی.
- ↑ مقتل الحسین (ع)، خوارزمی، ج۲، ص۱۷.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۹۱-۲۹۲.