بحث:مسجد الحرام
درهای مسجدالحرام
مسجدالحرام در عصر خلیفه (مهدی عباسی (۱۶۰هجری) دارای ۱۹ باب بود که از معروف‌ترین آنها می‌توان به «باب الزیاده» و «باب القطبی» اشاره داشت. در دوران ملک عبدالعزیز (۱۳۴۴ق) این تعداد به ۲۶ باب افزایش یافت. ابواب مسجدالحرام در آن دوران به این گونه بود.
درهای شرقی
- باب السلام: در گذشته به باب «بنی شیبه» معروف و به آن «بنی عبد شمس» نیز گفته می‌شد. در دوران مختلف بازسازی و کتیبه‌هایی بر آن ثبت شد.
- باب مدرسه سلطان قایتبای: در کنار مدرسه قرار داشته و توسط سلطان قایتبای ساخته شده بود. این در، راه مسجدالحرام به مسعی بوده و بر آن کتیبه‌هایی در مورد چگونگی ساخت و بنای آن ثبت شده است.
- باب النبی(ص): این در، مکانی بوده که رسول خدا(ص) از مسجد به سوی خانه خدیجه خارج می‌شدند. اسامی دیگر آن «باب الجنائز»، «باب الحریریین» بوده است.
- باب العباس بن عبدالمطلب: این در، مقابل خانه عباس در سمت مَسعی قرار داشته و به «باب الجنائز» نیز معروف بوده است.
- باب علی(ع): که از آن به «باب بنی‌هاشم» یا «باب البطحاء» یاد شده است.[۱]
درهای جنوبی
- باب بازان: ازرقی آن را باب «بنی عائذ» یاد کرده و به «باب النعوش» نیز معروف بوده است.
- باب نعله: باب بنی‌سفیان.
- باب الصفا: این باب مقابل صفا قرار داشته و به باب بنی مخزوم نیز معروف بوده است.
- باب اجیاد صغیر: به باب الخلفیین نیز معروف بوده است.
- باب المجاهدیه: باب الرحمه.
- باب مدرسه شریف عجلان.
- باب ام هانی: دختر ابی‌طالب، که به «باب الفرج» نیز معروف بوده است.[۲]
درهای غربی
- باب الحزوره: به نام‌های «باب البقالیه، حکیم بن حزام، بنی الزبیر، الخرامیه» نیز معروف بوده است.
- باب ابراهیم.
- دری در کنار رباط الخوزی.
- باب مدرسه شریف غالب.
- باب مدرسه داودیه.
- باب العمره.[۳]
درهای شمالی
- باب السده (باب العتیق).
- باب مدرسه الزمامیه
- باب الباسطیه (باب العجله).
- باب القطبی.
- باب الزیاده (باب سویقه).
- باب المحکمه
- باب السلیمانیه.
- باب الدربیه.
شایان گفتن است در توسعه اولیه سعودی، ۵۱ باب اصلی و فرعی باز شد که اکنون تعداد آن به ۶۲ درِ کوچک و بزرگ می‌رسد، ولی در میان آنها سه باب اصلی و معروف وجود دارد که بر هر یک دو مناره یا مأذنه به ارتفاع ۹۲ متر و عرض ۷۷۷ متر ساخته شده است. این سه در عبارتند از:
- باب ملک عبدالعزیز.
- باب العُمره.
- باب السلام.
امروزه ۹ منازه بر فراز پنج در اصلی به چشم می‌خورد[۴].[۵]
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص۴۸۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص۴۸۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۴۸۶.
- ↑ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، اصغر قائدان، مشعر، ص۱۰۲.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۴۸۷.