عهد الهی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

پیمان الهی: عهدی که خداوند با انسان بسته و میثاق پروردگار، در برخی روایات به ولایت و امامت ائمه (ع) تفسیر شده است[۱].

مقدمه

در آیۀ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ [۲] نیز عهد به امامت تفسیر شده است[۳]. روایات متعدّدی می‌گوید که خداوند با پیامبر عهد کرد که علی S را به وصایت تعیین کند، از پیامبران نیز در مورد ولایت علی S پیمان گرفته است: «إِنَّ اللَّهَ أَخَذَ عَهْدَ النَّبِيِّينَ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ»[۴] و این مضمون که رسول خدا a ضمن خبر دادن از حوادث و فتنه‌های آینده به علی بن ابی طالب S، از او پیمان گرفت که صبر کند، در احادیث متعددی آمده است[۵] نیز پیمان گرفتن رسول خدا a از علی S که با ناکثین و قاسطین و مارقین بجنگد. در حدیثی هم بیان شده که ولایت علی S عهدی الهی با پیامبر است[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۵۴.
  2. پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد؛ سوره بقره، آیه:۱۲۴.
  3. بحار الأنوار، ج ۲۵ ص ۲۰۲
  4. بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۲۸۱، ج ۱۱ ص ۲۶۲.
  5. از جمله: بحار الأنوار، ج ۲۷ ص ۲۱۷ و ج ۲۸ ص ۴۵
  6. بحار الأنوار، ج ۳۷ ص ۱۴۱
  7. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۵۴.