سن حضرت فاطمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مدت زندگانی حضرت فاطمه

  1. اربلی از ذارع نقل کرده است: عمر شریف آن حضرت، هیجده سال و یک ماه و ده روز بود. او همچنین از صدقه نقل کرده است که عمر مبارک حضرت، هیجده سال و یک ماه و پانزده روز بود[۱].
  2. ابن عبدالوهاب گفته است: حضرت فاطمه (س)، دو ماه پس از آنکه هیجده ساله شده بود، درگذشت[۲].
  3. فتال نیشابوری گفته است: فاطمه (س)، هشت سال با رسول خدا (ص)، در مکه زیست؛ سپس با ایشان به مدینه منوره مهاجرت کرد و حضرت رسول (ص) پس از هجرت به این شهر، او را به عقد حضرت علی (ع) در آورد... و هنگامی که پیامبر اکرم (ص) رحلت فرمود، فاطمه (س) هیجده ساله بود و پس از پدر بزرگوارش، هفتاد و دو روز زندگی کرد[۳].
  4. کلینی در خبری که قبلاً گذشت، روایت کرده است: فاطمه (س) زمانی که هیجده سال و هفتاد و پنج روز داشت، وفات یافت[۴].
  5. طبری در ادامه روایت خود از ابوبصیر، از امام صادق (ع) آورده است که فرمود: حضرت فاطمه (س) هشت سال در مکه، ده سال در مدینه، و پس از وفات پدرش، هفتاد و پنج روز زیست، و روز سه شنبه، در حالی که سه روز از ماه جمادی الاخر گذشته بود رحلت کرد[۵]. همچنین روایت شده که آن بانو، هشتاد و پنج روز بعد از وفات پدر بزرگوارش زنده بود و در بیستم جمادی الاخر رحلت کرد و در آن هنگام، هیجده سالش کامل شده بود[۶].
  6. طبرسی گفته است: وقتی پیامبر اکرم (ص) از دنیا رفت، حضرت فاطمه (س) هیجده سال و هفت ماه داشت. و از جابر بن یزید روایت شده که گفت: از امام باقر (ع) سؤال شد: حضرت فاطمه (س) پس از رسول خدا (ص)، چه مدت زیست؟ حضرت پاسخ داد: مدت چهار ماه[۷].
  7. احمد بن علی طبرسی گفته است: وقتی رسول خدا (ص) از دنیا رفت، حضرت فاطمه (س) سه ماه کمتر از هیجده سال داشت و پس از وفات پیامبر اکرم (ص) تنها هفتاد و پنج روز زیست[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. کشف الغمه، ج۱، ص۴۴۹.
  2. عیون المعجزات، ص۵۵.
  3. روضة الواعظین، ص۱۴۳.
  4. کافی، ج۱، ص۴۵۷.
  5. دلائل الامامه، ص۱۳۴، ح۴۳.
  6. دلائل الامامه، ص۱۳۴، ح۴۳.
  7. اعلام الوری، ج۱، ص۲۹۰.
  8. تاج الموالید، ص۲۲.
  9. یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۲۸۷.