اصحاب در فقه سیاسی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اصحاب در قرآن | [اصحاب در حدیث]] | اصحاب در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصحاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اصحاب: یاران[۱]، معاشران، ملازمان دائمی[۲]. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی[۳] و معاشرت مداوم (در طول زندگی)[۴].
- ﴿فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ﴾[۵].
- این اصطلاح گاهی با امور مادی می‌آید، مانند اصحاب السفینة، اصحاب القریه، اصحاب کهف، اصحاب الفیل؛ گاهی با امور معنوی، نظیر اصحاب المیمنه، اصحاب المشئمه، اصحاب الصراط السوی؛ گاهی در امور اخروی استعمال می‌شود: اصحاب النار، اصحاب الجحیم، اصحاب الجنة[۶].
- "صَحابی" یا "صحابه" اصطلاح خاص در مورد "اصحاب رسول الله" است که در مورد مصداق آن اختلاف نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که حضرت رسول(ص) را در حال مسلمانی دیده باشد؛ گرچه از آن حضرت روایت و حدیثی نقل نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد[۷].
- عده‌ای از اهل سنت قایل به عصمت صحابی رسول الله نیز شده‌اند. مذاهب مختلف اسلامی از سیره و برداشت صحابی از قرآن کریم و سیره رسول الله(ص)، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند[۸][۹].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.
- ↑ «و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۵-۱۹۶.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.
- ↑ عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۹.