الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
- پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر آنان در ذیل دیده می‌شود
-
-
-
-
-
- از جمله برداشت‌های ناقص و نادرست از انتظار این است که تنها بخشی از حقیقت انتظار مطرح شود و به دیگر ارکان آن توجهی نباشد؛ مثلاً اعتراض به وضع موجود - که یکی از پایه‌های انتظار است - مساوی با مفهوم انتظار راستین قلمداد شود؛ به این معنا که ماهیت انتظار چیزی جز اعتراض تلقی نشود؛ حال این اعتراض به معنای اعتراض به وضعیت موجود حکومت‌ها یا اعتراض به عموم ظلم و ستم و غیره باشد. به عبارت دیگر، منظور از انتظار آرزوی ظهور بهترین جامعه و کوشش در راه تحقق آنکه کامل‌ترین صورت آن با ظهور حضرت ولی عصر(ع) امکان‌پذیر خواهد بود و باید در نظر گرفت که انتظار عین اعتراض به وضع موجود نیست.
- در پاسخ به چنین برداشتی از معنای انتظار باید گفت اعتراض صرف را نمی‌توان به‌عنوان تنها رکن انتظار پنداشت؛ زیرا ارکان دیگری چون آگاهی از وضع مطلوب، اعتقاد به وضع مطلوب و اقدام عملی برای رسیدن وضعیت مطلوب نیز وجود دارند که اعتراض صرف، شامل این موارد نمی‌شود؛ و نیز باید افزود چنین فرضیه‌ای با پرسش‌هایی مواجه است مانند اینکه اولاً، گستره و دامنه این اعتراض تا کجاست؟ ثانیاً: این اعتراض چه باری بر دوش منتظران می‌گذارد و این نفی با چه اثباتی می‌تواند همراه باشد؟ افزون‌بر این پرسش‌ها، این فرضیه ارتباطی با معنای انتظار ندارد؛ زیرا انتظار، امید داشتن به آینده ای است که ظلم، فساد، تباهی و بی عدالتی در آن نباشد و با آمدن رهبری الهی جهان پر از عدل و داد می‌گردد و این هدف با اعتراض صرف حاصل نمی‌شود؛ بلکه باید در نهایت به اقدام و زمینه‌سازی عملی منجر شود؛ بنابراین، فرضیه مسلک اعتراض نمی‌تواند جامع و کامل باشد.