حنش بن ربیعه
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
- در اسم پدر حنش اختلاف است، برخی او را ربیعه و برخی معتمر نامیدهاند کنیهاش "ابو المعتمر"[۱] و از اهل کوفه و در زمره اصحاب رسول خدا(ص) بود[۲]. اما ابن حجر او را جزو تابعین ذکر کرده است[۳].
- به نقل شیخ طوسی، وی از شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) بود[۴].
- اما متأسفانه او در واقعه کربلا و حمایت از حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) کوتاهی کرد، لذا پس از شهادت آن امام مظلوم و یارانش سخت پشیمان و نادم گردید و در تأیید خالد بن سعد بن نفیل که در مقام پشیمانی از عدم یاری امام حسین(ع) گفته بود: آگاه باشید، به خدا سوگند اگر میدانستم رضایت خدا و نجات من از گناه، کشتن خودم است، خودم را میکشتم[۵]
- پس از سخن خالد، بلافاصله حنش بن ربیعه برخاست و همان سخن را تأیید کرد و حاضرین را شاهد گرفت و گفت: "من شما را به مثل آنچه خالد گفت شاهد میگیرم". و حنش عملاً هم این حقیقت را به اثبات رسانید و هنگامی که سلیمان بن صرد خزاعی به خون خواهی سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش قیام کرد، او نیز در زمره توابین، سلیمان را در این هدف مقدس یاری نمود[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ أعیان الشیعة، ج۶، ص۲۵۷.
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۵۵.
- ↑ الاصابه، ج۲، ص۲۱۶.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۰، ش۳۷ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۷.
- ↑ «اما انا والله لو اعلم ان قتلي نفسي يخرجني من ذنبي ويرضى ربي لقتلها»
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۶.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹.