ولایت ولىّ سفیه
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ﴿فَإِنْ كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ﴾[۱] آیه درباره قرض و معامله نسیه می‌فرماید: اگر مدیون، سفیه یا صغیر یا کسی که توان املا یا نوشتن و امضا را ندارد، باشد، ولیّ و سرپرست شرعی او، با لحاظ صلاح وی، آن را املا کند یا بنویسد و امضا کند.
منابع
جستارهای وابسته
- تفاضل ولایت‌ها
- عموم ولایت
- مرتبه ولایت
- مقام ولایت
- ولایت الهی
- ولایت امام
- ولایت انسان کامل
- ولایت تام
- ولایت تشریعی
- ولایت تکوینی
- ولایت حاکم
- ولایت خاصه
- ولایت شعبیه
- ولایت عامه
- ولایت مطلقه
- ولایت معنوی
- ولایت خلیفه الهى
- ولایت ملائکه
- ولایت مؤمنین
- ولایت ولىّ دَم
- ولایت ولىّ نکاح
- ولایت شیطان
- ولایت طاغوت
- ولایت اهل کتاب
- ولایت ظالمان
- ولایت کافران
پانویس
- ↑ «و امّا اگر وامدار، کم خرد یا ناتوان باشد یا نتواند املا کند باید سرپرست او دادگرانه املا کند» سوره بقره، آیه ۲۸۲.