فضیلت زیارت امام حسین

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

فضیلت زیارت امام حسین در حدیث - فضیلت زیارت امام حسین در تاریخ اسلامی - فضیلت زیارت امام حسین در معارف و سیره حسینی

زیارتش از برترینِ عمل‌هاست

ابو خدیجه از امام صادق(ع) نقل کرده است: همانا زیارت حسین(ع)، برترینِ اعمال است.

ابان ازرق از مردی، از امام صادق(ع) نقل کرده است: از دوست‌داشتنی‌ترین اعمال در نزد خدای متعال، زیارت قبر حسین(ع) است.

زائر او، مانند زائر خداست

حسین بن محمد قمی از امام رضا(ع) اینچنین نقل می‌کند: هر کس قبر ابا عبداللّه(ع) را کنار رود فرات، زیارت کند، گویی خدا را در بالای عرشش زیارت کرده است.

از زید شحّام نقل است: به امام صادق(ع) گفتم: کسی که قبر حسین(ع) را زیارت کند، چه دارد؟ فرمود: «مانند کسی است که خدا را در عرشش زیارت کرده است». گفتم: کسی که یکی از شما را زیارت کند، چه دارد؟ فرمود: «مانند کسی است که پیامبر خدا(ص) را زیارت کرده است».

زائر او، مانند زائر پیامبر خدا(ص) است

ابو بصیر از امام صادق(ع) آورده است: بی‌تردید، زائر حسین بن علی(ع)، زائر پیامبر خدا(ص) است.

تکریم زائران او، توسّط فرشتگان

ابان بن تغلب از امام صادق(ع) اینگونه نقل می‌کند: چهار هزار فرشته، نزد قبر حسین(ع) پریشان و غبار آلوده، تا روز قیامت بر او می‌گِریند. سالار آنان، فرشته‌ای به نام منصور است. زائری به زیارت حسین(ع) نمی‌آید، جز آنکه فرشتگان به استقبالش می‌روند، و زائری خداحافظی نمی‌کند، جز آنکه بدرقه‌اش می‌کنند، و بیمار نمی‌شود، مگر آنکه عیادتش می‌کنند، و نمی‌میرد، جز آنکه بر جنازه‌اش نماز می‌خوانند و پس از مرگش برای او آمرزش می‌طلبند.

صفوان بن مهران جمال از امام صادق(ع) نقل کرده است که: هر کس قبر حسین(ع) را برای خداوند عز و جل زیارت کند، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل(ع)، او را بدرقه می‌کنند تا به خانه‌اش در آید.

ثواب زیارت او، به حساب در نمی‌آید

در کتاب تهذیب الأحکام از امام علی(ع) نقل شده است: پیامبر(ص) به او (علی(ع)) فرمود: «... خداوند، قبر تو و قبر فرزندانت را مکان‌هایی از بهشت، قرار داده است.... هر کس قبور شما را زیارت کند، برابر با هفتاد حجّ پس از حجّة الإسلام (حجّ واجب)، پاداش دارد، و از گناهانش بیرون می‌رود تا آنکه چون از زیارت شما باز گردد، مانند روزی می‌شود که از مادر، زاده شده است. پس اولیا و دوستدارانت را به نعمت جاودان [ـِ بهشت]، مژده و بشارت بده، و چشم‌روشنی‌ای که نه چشمی آن را دیده، و نه گوشی آن را شنیده، و نه بر دل کسی گذشته است؛ اما بخشی از مردمان پست، زائران قبور شما را بر زیارتشان خُرده می‌گیرند، آن‌گونه که زن زناکار را بر زنایش عیب می‌گیرند. اینان، بَدان امّتم هستند، شفاعتم به آنان نمی‌رسد و بر حوض من، در نمی‌آیند».

ثواب کسی که با هراس، او را زیارت کند و آنکه به خاطر زیارت او، زندانی یا کشته شود

از زُراره نقل است که: به امام باقر(ع) گفتم: چه می‌گویی درباره کسی که با بیم و هراس، پدرت (یعنی امام حسین(ع)) را زیارت کند؟ فرمود: «خداوند، او را در روز هراس بزرگ (قیامت)، ایمن می‌دارد و فرشتگان، با بشارت، با او رو به رو می‌شوند و به او گفته می‌شود: «مترس و غم مخور. این، روز رستگاری توست».

محمد بن مسلم نقل می‌کند: امام باقر(ع) به من فرمود: «آیا نزد قبر حسین(ع) می‌روی؟». گفتم: آری؛ اما با بیم و هراس. فرمود: «هر چه بیم و هراس [ـِ زیارت] بیشتر باشد، پاداشش هم به همان اندازه، بیشتر می‌شود و هر کس در راه زیارت بترسد، در روزی که مردم برای پروردگار جهانیان بر می‌خیزند، خداوند، از هراس روز قیامت، ایمنش می‌گردانَد و زائر حسین(ع) زیارتش را آمرزیده به پایان می‌برد و فرشتگان، بر او سلام می‌دهند و پیامبر(ص) به دیدارش می‌رود و برایش دعا می‌کند، و او با نعمت و فضل الهی و بدون این که چیز بدی به او برسد، به خانه‌اش باز می‌گردد و دنباله رو رضایت الهی می‌شود.

ثواب زیارت امام حسین(ع) با مشقّت و ثواب کسی که در راه زیارت او بمیرد

از عبداللّه بن نجار نقل شده است: امام صادق(ع) به من فرمود: «آیا برای زیارت حسین(ع) به کشتی سوار می‌شوید؟». گفتم: آری. فرمود: «آیا نمی‌دانی که اگر کشتی‌تان واژگون شود، ندایتان می‌دهند: هشیار، که پاکیزه شدید، و بهشت، گوارایتان باد!» .

پاداش پیاده به زیارت امام(ع) رفتن

ابو صامت نقل کرده است: شنیدم که امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس پیاده به نزد قبر حسین(ع) بیاید، خداوند، برای هر قدمش هزار حَسَنه می‌نویسد و هزار زشتکاری را از او می‌زُداید و او را هزار درجه، بالا می‌بَرد».

از علی بن میمون صائغ نقل شده است که: امام صادق(ع) فرمود: «ای علی! حسین(ع) را زیارت کن و آن را وا مگذار». گفتم: پاداش کسی که به زیارتش می‌رود، چیست؟ فرمود: «هر کس پیاده به آنجا برود، خداوند، در برابر هر گامش، حَسَنه‌ای برایش ثبت می‌کند و گناهی را از او می‌زُداید و درجه‌ای او را بالا می‌بَرد، و چون به قبر می‌رسد، خداوند، دو فرشته بر او می‌گمارد که هر چه خیر از دهانش بیرون آید، می‌نویسند و هر چه شر و غیر آن مانند لغو و بیهوده‌گویی بیرون آید، نادیده می‌گیرند، و چون باز گردد، با او وداع می‌کنند و به او می‌گویند: ای دوست خدا! آمرزیده‌ای. تو، جزو حزب خدا، حزب پیامبر خدا و حزب خاندان پیامبرش هستی. به خدا سوگند، هرگز، آتش را با چشمانت نخواهی دید و آن نیز تو را نخواهد دید و به سوزاندن تو، طمع نخواهد داشت».

جستارهای وابسته

منابع

1. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین

پانویس