ابن تیمیه حرانی
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
ابن تیمیه نام او "احمد بن عبد الحلیم" است، متولد ۶۶۱ هجری در شهر حرّان و درگذشتۀ ۷۲۸ هجری در دمشق[۱].
مقدمه
- وی حنبلی مذهب بود و عقایدی مخالف با باورهای رایج مسلمانان داشت و با همۀ مذاهب عصر خود به مخالفت برخاست و به خاطر عقایدش مورد مخالفت علمای زمان خود قرار گرفت و مدتی هم زندانی و تبعید شد. در بیان عقاید خود گستاخ و جسور بود، مدافع امویان و خوارج و مخالف عقیده به شفاعت و توسّل و زیارت قبور اولیا بود و با شیعه دشمنی سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای عقاید وهابیان قرار گرفت و قرن‌ها مخالفان تشیع با الهام از آثار و افکار او راه دشمنی با مذهب اهل بیت را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را مشرک نامیدند. معروف‌ترین اثر او "منهاج السنّه" است که پر از دروغ و تهمت و نسبت‌های نادرست و جاهلانه به شیعه است.[۲] و آن را در مقابل کتاب علامه حلی "منهاج الکرامة فی اثبات الامامه" نگاشت. علمایی چند بر منهاج السنّۀ او پاسخ داده‌اند[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵.
- ↑ الغدیر، ج ۳ ص ۱۴۸(نقد کتاب منهاج السنّه). دربارۀ او از جمله ر. ک: «ابن تیمیّه، حیاته، عقائده، موقفه من الشیعه و اهل البیت»، صائب عبد الحمید، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، «التوفیق الرّبانی فی الرّد علی ابن تیمیّه»
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵.