بحث کاربر:J.Hashemi
واژه عصمت در لغت به معنای منع و امساک است و در اصطلاح یک نیروی درونی حفاظت از گناه و مصونیت از اشتباه است که مایۀ اعتماد و اطمینان پیروان به درستی گفته‌ها و اعمال پیامبر و امام و انطباق آنها با حق و دین خداست و دلیل چنین عصمتی برای معصومین، به خاطر قابلیت قوه عاقله و لطف الهی است[۱]. در روایتی هشام بن حکم از امام صادق(ع) دربارۀ چیستی عصمت امامان معصوم سوال می‌‌کند، حضرت در پاسخ می‌‌فرماید: «معصوم کسی است که خود را به کمک خداوند از تمامی محرمات الهی نگه می‌دارد»[۲].[۳]
- ↑ ر.ک: عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.
- ↑ «الْمَعْصُومُ هُوَ الْمُمْتَنِعُ بِاللَّهِ مِنْ جَمِیعِ مَحَارِمِ اللَّهِ»؛ معانی لأخبار، باب العصمة، ص ۳۱ ح ۲.
- ↑ ر.ک: قدردان قراملکی، محمد حسن، امامت، ص۱۴۶ ـ ۱۵۶.