اذلال در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۲ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اذلال است. "اذلال" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

اذلال در فرهنگ‌های لغت در معانی خوار پنداشتن کسی را، خوار شمردن و خوار گرفتن کسی را آمده است[۱] و در اصطلاح خوار نمودن خود و تن به پستی دادن به هر طریقی که به کرامت و شخصیت انسان لطمه وارد آورد[۲] گفته می‌شود. در برخی از تعالیم وارده در نصوص اسلامی اقدام انسان به کاری که توانایی آن را ندارد[۳] و یا انجام کاری که منجر به عذر خواهی می‌شود[۴] از موارد «اذلال نفس» به شمار آمده است[۵][۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. فرهنگ فارسی معین، ج۱، ص۱۸۴.
  2. مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
  3. مشکوة الانوار، ص۲۴۵.
  4. مشکوة الانوار، ص۲۴۴.
  5. فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۰.
  6. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۱۲۷.