عبدالله بن محمد بن ابی شیبه صدوق
مقدمه
ابوبکر عبدالله بن محمد بن ابراهیم عبسی کوفی، مشهور به ابن ابی شیبه در سال ۱۵۹ هـ در شهر کوفه به دنیا آمد و رشد یافت و به تحصیل علوم پرداخت. برای فراگیری علوم بیشتر، به بصره و بغداد مسافرت کرد و از محضر فقها و علمای عصر خویش بهره برد و در علومی چون فقه تاریخ، تفسیر، حدیث و قرآن ماهر و استاد شد و در همه این زمینه‌ها تألیفاتی نوشت.[۱]
وی از کوفه به بغداد رفت و در مسجد رصافه بغداد بر کرسی نقل حدیث نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور متوکل عباسی با نحله‌های مختلف فکری مانند معتزله و جهمیّه مناظره می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.[۲] علمای رجال اهل سنت وی را حافظ حدیث، ثقه و مورد اعتماد می‌‌دانند.
وی از شریک بن عبدالله قاضی، عبدالله بن مبارک، علی بن مسهّر، سفیان بن عیینه، عبّاد بن عوام، عبدالله بن ادریس، عمرو بن عبید و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل احمد بن حنبل، عبدالله بن احمد بن حنبل، محمد بن اسحاق صاغانی و ابوالقاسم بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند.[۳] عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.[۴] آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین[۵] المصنف فی الحدیث الاحکام[۶] ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه[۷] و الایمان[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
