عطیه

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عطیه در حدیث - عطیه در تاریخ اسلامی - عطیه در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

نام عطیّه، همواره در کنار نام جابر بن عبدالله انصاری مطرح می‌شود که با هم پس از شهادت امام حسین(ع) در اربعین اول به زیارت قبر آن حضرت آمدند و چون جابر نابینا شده بود، عطیّه او را در این زیارت همراهی می‌کرد. بنا به برخی نقل‌ها، هنگام بازگشت اهل بیت از سفر شام، در کربلا با جابر و عطیه برخورد کردند. عطیة بن سعد بن جنادۀ عوفی، از رجال علم و حدیث شیعه بود. وی در زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) در کوفه به دنیا آمد. نام عطیه، به پیشنهاد آن حضرت بر وی نهاده شد. او از راویان موثق شیعه بود که حتّی در کتب رجالی اهل سنّت هم توثیق شده است. وی به جرم تشیّع و هواداری علی(ع) از سوی حجاج بن یوسف تحت تعقیب بود و به فارس گریخت. به دستور حجاج، او را گرفتند و چون حاضر نشد علی(ع) را لعن کند، چهار صد تازیانه بر بدنش زدند و موی سر و ریش او را تراشیدند. از آن پس به خراسان رفت و پس از مدّتی به کوفه بازگشت. در کوفه بود تا در سال ۱۱۱ هجری درگذشت.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا