محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی
مقدمه
ابوجعفر محمد بن عبدالله بن سلیمان مطین حضرمی کوفی در سال ۲۰۲هـ به دنیا آمد و از احمد بن یونس، یحیی حمانی، یحیی بن بشر حریری[۱] و احمد بن حنبل روایت کرده[۲] و راویانی مانند ابوبکر نجاد، ابوالقاسم طبرانی و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند.[۳]
سمعانی علت ملقب شدن او را به مطیّن چنین نوشته است: روزی ابوجعفر با عده‌ای از کودکان مشغول گِل بازی بود و بدنش گِل آلود شده بود. ابونعیم فضل بن دکین از آنجا عبور می‌‌کرد و او را مطیّن صدا کرد و از آن پس، بدین نام ملقب شد.[۴]
برخی نویسندگان وی را محدثی ثقه دانسته[۵] و احادیث نقل شده از او را حدود صد هزار گفته‌اند.[۶] وی در سال ۲۹۸هـ از دنیا رفت.
آثار وی عبارت‌اند از: السنن فی الفقه التفسیر المسند تفسیر المسند الادب[۷]تاریخ صفین[۸] و جزء ابی جعفر. کتاب اخیر ممکن است عنوان یکی از نوشته‌های پیشین باشد[۹].[۱۰]
