فضل بن دکین قرشی کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ابونعیم فضل بن دکین)

مقدمه

ابونعیم فضل بن دکین بن حماد بن زهیر کوفی ملائی در سال ۱۳۰هـ متولد شد[۱] و از موالی آل طلحه بن عبیدالله تیمی بود.[۲] ابونعیم شریک عبدالسلام بن حرب بوده و در مغازه‌ای به فروش نوعی لباس به نام «ملائه» اشتغال داشت، بدین سبب به او نسبت «ملائی» داده شد.[۳]

فضل محضر اساتیدی همچون اعمش، زکریا بن ابی زائده، مُسَعِّر بن کَدّام و جعفر بن برقان را درک نمود و از آنها بهره برد[۴] و به گفته خودش، از بیش از صد استاد دانش آموخت و از آنها حدیث نوشت.[۵]

ابونعیم از محدثان کوفه و فردی فقیه، حافظ و نسب‌شناس بود.[۶] احادیث بسیاری روایت نمود و در نقل آنها موثق و امین بود.[۷] سفری به بغداد داشت و در آنجا به نقل حدیث پرداخت و افرادی همچون احمد بن حنبل، اسحاق بن راهویه، ابوخیثمه زهیر بن حرب، ابوسعید اشج و ابوزرعه از او استماع کردند. فضل بن دکین به «رفض» (شیعه گری) متهم بود و گفته شده که تشیع خویش را کتمان می‌‌کرد.[۸] برخی او را از شیعیان زیدیه دانسته‌اند.[۹] گروهی به نام «دکینیه» منسوب به اویند.[۱۰] کتاب‌های تفسیر، المناسک، المسائل در فقه،[۱۱] الصلوه و کتاب تاریخ از آثار اوست.[۱۲] ابونعیم سرانجام در سال ۲۱۹هـ در کوفه درگذشت[۱۳].[۱۴]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. المعرفة و التاریخ ۱/۶۷.
  2. الطبقات الکبری ۶/۴۰۰.
  3. تاریخ بغداد ۱۲/۳۴۶.
  4. الطبقات الکبری ۶/۴۰۰.
  5. تاریخ بغداد ۱۲/۳۴۸.
  6. سیر اعلام النبلاء ۱۰/۱۴۲ و ۱۴۷.
  7. الطبقات الکبری ۶/۴۰۱.
  8. تاریخ بغداد ۱۲/۳۴۶ و ۳۵۱.
  9. تنقیح المقال ۲/۸.
  10. الکامل فی التاریخ ۶/۴۴۵.
  11. الفهرست (الندیم) ۳۷ و ۲۸۳.
  12. دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۶/۳۳۵.
  13. الطبقات الکبری ۶/۴۰۰.
  14. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۱۳.