اوضاع ایران (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اوضاع ایران
زبانفارسی
نویسندهیدالله حاجی‌زاده
موضوعاوضاع ایران
مذهبشیعه
منتشر شده درفرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱
وابسته بهپژوهشکده باقرالعلوم(ع)
محل نشرتهران، ایران
تاریخ نشر۱۳۹۱
شماره صفحاتصفحات ۱۷۳ الی ۱۸۰

اوضاع ایران عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی اوضاع ایران می‌پردازد. این مقاله به قلم یدالله حاجی‌زاده نگاشته شده و در کتاب فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ منتشر گشته است[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «حکومت ساسانیان که پس از اشکانیان روی کار آمد، از سال ۲۲۶ تا ۶۳۹ میلادی[۲] به مدت چهار قرن تداوم یافت. بدون شک، وضعیت جامعه ایران، در اواخر دوره ساسانی بسیار آشفته و نگران کننده بود. برخی از پژوهشگران، معتقدند که انحطاط و سقوط ساسانیان از دوره انوشیروان به بعد آغاز می‌شود.
  • دکتر مفتخری در این باره می‌نویسد: "اگر عصر انوشیروان را نقطه اوج قدرت ساسانیان به شمار آوریم، باید گفت: شمارش معکوس سقوط آنان نیز از همین نقطه آغاز شد. اصلاحاتی که در این دوره انجام شد، در جهت منافع طبقات فرودست جامعه نبود و حتی بیش از گذشته، بحران را در تمام جوانب به خصوص در مسائل سیاسی و اجتماعی عمیق نمود و زمینه‌های شکست ساسانیان و پیروزی اعراب مسلمان را فراهم کرد"[۳].
  • شکی نیست که عوامل متعددی دست به دست هم داده و موجبات ضعف این امپراتوری بزرگ را فراهم ساخته بود. اوضاع اجتماعی، نگران کننده بود، وضعیت سیاسی، به علل مختلفی از جمله درگیری‌های داخلی برای کسب قدرت، متشنج بود و برخوردهای نظامی با رومیان، بر ضعف حکومت می‌افزود. همچنین، اوضاع دینی و تعصبات مذهبی نیز بر مشکلات این دوره افزوده بود. ما در این نوشتار به بررسی هر یک از این موارد پرداخته، تلاش می‌کنیم وضعیت ایران را در این دوره بررسی و ارزیابی کنیم»

فهرست مقاله

دربارهٔ پدیدآورنده

یدالله حاجی‌زاده

حجت الاسلام و المسلمین دکتر یدالله حاجی‌زاده (متولد ۱۳۵۴، کوهبنان کرمان)، در کنار دروس متداول حوزوی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری مدرسی معارف اسلامی گرایش تاریخ و تمدن اسلامی دانشگاه باقرالعلوم (ع) به اتمام رساند. همکاری با مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی حوزه و کارشناسی گروه تاریخ بخش پژوهشی دانشگاه معارف ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «سیره نظامی امیرالمؤمنین»، «اخلاق نظامی در مکتب علوی و اندیشه ماکیاولی»، «ابوذر غفاری»، «اعلام برائت»، «اوضاع ایران»، «بعثت»، «سفیر پیامبر به حبشه»، «سد ابواب»، «طلقاء»، «سفیر پیامبر به بحرین و عمان»، «سفیر پیامبر به مصر»، «اصحاب صفه»، «عاملان صدقات پیامبر»، «طلیحه بن خویلد»، «وفود»، «مسیلمه کذاب»، «سفیر پیامبر به روم»، «مؤلفه القلوب»، «سفیر پیامبر به ایران»، «سفیر پیامبر اکرم به یمامه»، «غزوه ذات العشیره»، «کاتبان وحی»، غزوه حمراء الاسد، «ابومعبد خزاعی»، «سفیر پیامبر اکرم نزد حاکم غسانی»، «منبر و محراب»، «حسان بن ثابت»، «اوضاع امپراتوری روم»، «کتاب‌شناسی پیامبر اکرم»، «اسود عنسی»، «ریشه‌ها و علل پیدایش غلو در عصر ائمه» و «وجه جمع فراگیر شدن ظلم و فساد در آستانه ظهور حضرت حجت با عدم جواز اباحی‌گری» برخی از این آثار است.[۴]


اثر وابسته به مقاله

پانویس

  1. فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱
  2. کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۳۱۱.
  3. حسین مفتخری، تاریخ ایران از ورود مسلمانان تا پایان طاهریان، ص۷.
  4. وبگاه پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت