احترام به سالمندان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

پیامبر اسلام می‌فرمود: «احترام به پیرمرد [و پیرزن] مسلمان، بزرگداشت خداوند است»[۱]. جوانان را به احترام نهادن به کهن‌سالان تشویق می‌کرد و می‌فرمود: هیچ جوانی، کهن‌سالی را به خاطر پیری‌اش گرامی نمی‌دارد، جز آنکه هنگام پیری خودش، خداوند کسی را برایش فراهم می‌کند که احترامش گذارد[۲].

امام صادق(ع) فرمود: «روزی دو مرد نزد حضرت آمدند. یکی پیر و دیگری جوان. مرد جوان پیش از همراه کهن‌سالش لب به سخن گشود. پیامبر فرمود: (ابتدا) بزرگ(تر) و بزرگ(تر)»[۳].

رسول رحمت همواره خانواده‌ها را به احترام پیران فرا می‌خواند و می‌فرمود: کهن‌سال در میان خاندانش بسان پیامبر در میان امتش است[۴]. از ما نیست کسی که کهن‌سالان ما را احترام نکند[۵]؛ (زیرا) برکت با بزرگان شماست[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.
  2. مشکاة الانوار، ص۲۹۳.
  3. مستدرک الوسائل، ج۸، ص۳۹۳.
  4. جامع الصغیر، ج۲، ص۹۰.
  5. اصول کافی، ج۲، ص۱۶۵.
  6. بحار الانوار، ج۷۲، ص۱۳۷؛ برگرفته از: همنام گل‌های بهاری، ص۲۱۸.
  7. اسحاقی، سید حسین، کانون محبت ص ۵۴.