قتل صبر
مقدمه
قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر(ص) کسی را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد[۱]. به شهدا و اسیرانی که کشته می‌شوند نیز "مصبور" گفته می‌شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می‌شوند نیز به کار می‌رود[۲]. از مظلومیّت سید الشهدا(ع) و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی(ع) را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌های شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد(ع) بعنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه‌ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «أَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً وَ كَفَى بِذَلِكَ فَخْراً»[۳]. من پسر کسی هستم که به "قتل صبر" کشته شد و همین افتخار مرا بس!در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به "قتل صبر" کشت[۴][۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مجمع البحرین، کلمۀ «صبر».
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص۱۳۷.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۴؛ مقتل الحسین، مقرم، ص۴۱۱؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۱۵.
- ↑ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص۲۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۱.