انیس بن معقل اصبحی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

انیس[۱]، فرزند معقل اصبحی[۲].[۳] منسوب به اصابح تیرهای از قبایل قحطانی و اهل یمن می‌‌باشد.

انیس، از یاران امام حسین (ع) و از شهیدان کربلاست، وی در روز عاشورا، پس از شهادت جون (غلام ابوذر) از امام (ع) اجازه گرفت و با خواندن رجز زیر، خود را به دشمن معرفی کرد:

أَنَا أَنِيسٌ وَ أَنَا ابْنُ مَعْقِلٍ‏ وَ فِي يَمِينِي نَصْلُ‏ سَيْفٍ‏ مُصْقِلٍ
أَضْرِبْ بِهِ فِی الْحَرْبِ حَتَّی یَنْجَلِیأَعْلُو بِهَا الْهَامَاتِ وَسْطَ الْقَسْطَلِ‏‏
مِنَ الْحُسَيْنِ الْمَاجِدِ الْمُفَضَّلِابْنِ رَسُولِ اللَّهِ خَيْرِ مُرْسَلٍ[۴]
من انیس فرزند معقل هستم و در دست راستم شمشیری است براق، در میان گرد و غبار جنگ، بر فرقها میزنم تا آنکه تب جنگ فروکش کند، به دفاع از حسین، انسان والا و برتر و زاده بهترین پیامبران الهی.

وی پس از جنگی دلاورانه و کشتن بیش از بیست تن از سپاه دشمن، خود در رکاب امام (ع) به شهادت رسید. پیکر پاک این شهید بزرگوار چون سایر شهدا پایین پای قبر امام حسین (ع) به خاک سپرده شد[۵][۶]

منابع

پانویس

  1. یا اُنَیس (نفس المهموم، ترجمه شعرانی، ص۱۵۰)
  2. اصبحیان قبیله‌‎ای هستند از قحطان که در جنوب شبه جزیرة العرب زندگی می‌‎کردند و انصارالحسین محل زندگی آن‎ها را یمن نام می‎‌برد. (معجم قبائل العرب، ج۱، ص۳۲؛ الانساب سمعانی، ج۱، ص۱۷۴؛ انصار الحسین، شیخ شمس‎ الدین، ص۶۰، الدار الاسلامیة.)
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۰۴.
  4. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۳؛ مقتل خوارزمی، ج۲، ص۱۹ و اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱ و ج۳، ص۵۰۷.
  5. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۲.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۳۲۳-۳۲۴.