زهیر بن محمد خراسانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابومنذر زهیر بن محمد تمیمی عنبری خراسانی خرقی منسوب به «خرق»، از روستاهای مرو بود. برخی او را به هرات و نیشابور نیز نسبت داده‌اند.[۱] وی در شام و سپس در حجاز، سکونت داشت.[۲] ابومنذر از اصحاب و یاران امام صادق(ع) بوده[۳] و از آن حضرت[۴] و افرادی مانند عبدالله بن ابی بکر بن حزم، زید بن اسلم و موسی بن وردان روایت نموده است.[۵] راویانی نیز همچون ابن عیاش قطان،[۶] حماد بن عیسی[۷] و ابوداود طیالسی از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند.[۸]

مامقانی او را به ظاهر امامی مذهب دانسته،[۹] چنان که طوسی نیز وی را در زمره افراد شیعه آورده است.[۱۰] برخی او را در نقل حدیث فردی مورد اعتماد، و برخی نیز احادیثش را قوی ندانسته‌اند.[۱۱] «کتاب الفضائل» و «کتاب الاشربه» از آثار اوست.[۱۲] سرانجام وی در سال ۱۶۲ه‍ درگذشت[۱۳].[۱۴]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم البلدان، ج ۲، ص۳۶۰.
  2. تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۱۹۵.
  3. رجال الطوسی، ص۲۰۱.
  4. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۳، ص۳۴۹.
  5. التاریخ الکبیر، ج۳، ص۴۲۷.
  6. الفهرست (طوسی)، ص۷۵.
  7. طرائف المقال، ج۱، ص۴۶۵.
  8. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۳، ص۳۴۹.
  9. تنقیح المقال، ج۱، ص۴۵۳.
  10. الفهرست (طوسی)، ص۷۵.
  11. تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۱۹۶.
  12. الفهرست (طوسی)، ص۷۵.
  13. تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۱۹۷.
  14. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۳۴۶.