سیره قضایی حضرت مهدی (مقاله)
سیره قضایی حضرت مهدی(ع) عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی سیرهٔ امام مهدی (ع) در زمینهٔ قضاوت میپردازد. این مقالهٔ ۱۸ صفحهای به قلم حبیبالله طاهری نگاشته شده و در فصلنامه راه تربیت (شماره ۱۹، تابستان ۱۳۹۱) انتشار یافته است.[۱]
سیره قضایی حضرت مهدی(ع) | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | حبیبالله طاهری |
موضوع | سیره، سیره قضایی، مهدویت، امام مهدی (ع) |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه راه تربیت |
وابسته به | معاونت فرهنگی تربیتی مرکز جهانی علوم اسلامی |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | تابستان ۱۳۹۱ |
شماره | ۱۹ |
شماره صفحات | از صفحه ۲۱۷ تا ۲۳۴ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای مقاله خود مینویسد: «با بررسی و دقت در روایات حکومت جهانی امام مهدی(ع) در زمینه پیشرفت مسایل اقتصادی، فرهنگی و... در مییابیم که با کاسته شدن از جرم و جنایت و با پیش رفت علوم و فنون دستگاه قضایی آخرین معصوم الهی از توانایی و قدرت فراوانی برخوردار است».
- نویسنده در ادامه میافزاید: «این نوشتار جلوهای از سیره قضایی آخرین حجت الهی را بیان میکند. در این مقاله تلاش شده است؛ ترسیم چشم انداز آن حکومت، چراغی فراروی امروز افروخته گردد».[۱]
فهرست مقاله
این مقاله فاقد فهرست میباشد.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیبالله طاهری (مشهور به طاهری مازندرانی، متولد ۱۳۲۸ ش، مازندران)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، ناصر مکارم شیرازی، محمد تقی مصباح یزدی و عبدالله جوادی آملی پیگیری کرد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری الهیات و معارف دانشگاه تهران به اتمام رساند. مدیر گروه دانشگاه پردیس قم و دانشگاه تهران و عضویت در هیئت علمی مجتمع آموزش عالی قم از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایاننامههای دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «نگرشی فقهی به سوره یوسف»، «عصر ظهور یا مدینه فاضله موعود در اسلام»، «جهانی شدن و مقایسه آن با حکومت واحد جهانی حضرت مهدی»، «تحقیقی پیرامون امامت عامه و خاصه»، «تحقیق پیرامون ولایت فقیه»، «سیمای آفتاب»، «نگرشی انتقادی بر نظریه بسط تجربه نبوی» و «سيره قضایی حضرت مهدی» برخی از این آثار است.[۲]