مودت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مودت، محبّت شدیدی است که ابراز شده و به اطاعت و الگوبرداری از محبوب منجر می‌شود و نقطه مقابل آن، عداوت است.

چیستی مودت

ارتباط مودت با برخی از مفاهیم

  1. محبت غریزی است، ولی مودّت فطری یا عقلانی است.
  2. محبت، فردی و مودّت، اجتماعی است.
  3. محبت تشکیلاتی نیست، ولی مودّت تشکیلاتی است.
  4. محبت ناپایدار است و مودّت پایدار.
  5. محبت عامل وحدت نیست، ولی مودّت عامل وحدت است.
  6. محبت بدون عمل هم می‌شود، ولی مودّت همراه با عمل و تبعیت است.
  7. محبت، گاهی صادق و گاهی کاذب است، ولی مودّت همیشه صادق است[۳].
  • دربارۀ نسبت بین مودت و معرفت و اطاعت باید گفت، مودت، واسطه‌ای میان معرفت و اطاعت است؛ چراکه مودت از سویی معلول معرفت و از سوی دیگر، علّت اطاعت است. بنابراین، مودت، بی‌معرفت به دست نمی‌آید، همانطور که اطاعت نیز بی‌مودت، محقق نمی‌شود[۴].
  • واژۀ دیگری که بیشترین نزدیکی را با مفهوم مودت دارد، "موالات" است که دو مفهوم "دوستی" و "پیروی"، رکن اساسی این ماده را تشکیل می‌‌دهند. از همین رو، می‌‌توان گفت موالات و مودت از معنای یکسانی برخوردارند. نکتۀ قابل توجه اینکه، "موالات" امری دو طرفه و متقابل است، به طور مثال ما شیعیان، خاندان اهل بیت را دوست می‌داریم و از آنان اطاعت می‌کنیم، آنان نیز ما را دوست داشته و توسلات و تقاضاهای ما را اجابت کرده و ما را شفاعت می‌کنند[۵].

مودت اهل بیت

جستارهای وابسته

منابع

پانویس