دعوت به دوست داشتن خداوند

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Shafipour (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۰۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث فلسفه بعثت است. "دعوت به دوست داشتن خداوند" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دعوت به دوست داشتن خداوند (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.


دعوت به دوست داشتن خداوند یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.

قرآن

  • ﴿﴿وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ[۱]
  • ﴿﴿قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ[۲]

حدیث

  • إرشاد القلوب: خداوند به موسی(ع) وحی کرد: «نعمت‌هایم را به یاد بندگانم بیاور، و به آنان نیکی کن، و محبت مرا در دلشان بنشان، که آنان جز کسی را که به ایشان نیکی کند، دوست نمی‌دارند».[۳]
  • پیامبر خدا(ص): خداوند به همرازش موسی بن عمران(ع) وحی کرد: «ای موسی ! مرا دوست بدار و مرا نزد بندگانم محبوب گردان». [موسی] گفت: پروردگارا ! من تو را دوست دارم؛ اما چگونه تو را نزد بندگانت محبوب گردانم ؟ [خداوند] فرمود: «نعمت ها و آزمایش هایم را به یادشان بیاور؛ زیرا آنان به یاد نمی‌آورند؛ چرا که از من جز خوبی سراغ ندارند».[۴]
  • امام زین العابدین(ع): خداوند عز و جل به موسی(ع) وحی کرد: «مرا نزد بندگانم و آنان را نزد من، محبوب گردان!». [موسی] گفت: پروردگارا ! چه کار کنم ؟ فرمود: «لطف ها و نعمت‌هایم را به یادشان بیاور تا مرا دوست بدارند، که اگر یک گریزپا از دَرَم یا گمراه از خانه‌ام را بازگردانی، برایت از عبادت صد سالی که روزها را روزه و شب‌ها بیدارباشی، برتر است».[۵]
  • پیامبر خدا(ص): داوود(ع) در گفتگویش با پروردگار عز و جل گفت: پروردگارا! کدام یک از بندگانت، در نزد تو محبوب‌تر است که به خاطر دوستیِ تو، او را دوست بدارم؟ خداوند فرمود: «ای داوود! محبوب‌ترینِ بندگان نزد من، پاک دل پیراسته دست است. بدی به کسی نمی‌رساند، دنبال سخن‌چینی نمی‌رود، کوه‌ها از جا کنده نمی‌شود و او از جا کنده نمی‌شود و دوستدار من و آن کسی است که مرا دوست می‌دارد، و مرا نزد بندگانم محبوب می‌گردانَد». [داوود] گفت: پروردگارا! تو نیک می‌دانی که من تو را دوست دارم و دوستدار کسی هستم که تو را دوست دارد؛ اما چگونه تو را نزد بندگانت محبوب سازم؟ [خداوند] فرمود: «نشانه‌ها، آزمایش‌ها و نعمت‌هایم را به یادشان آر».[۶]
  • پیامبر خدا(ص): خداوند عز و جل به داوود(ع) فرمود: «مرا دوست بدار و مرا نزد آفریده‌هایم محبوب گردان». داوود گفت: پروردگارا! باری، من تو را دوست دارم؛ اما چگونه تو را نزد مردم، محبوب گردانم؟ [خداوند] فرمود: «مرحمت‌هایم را به یادشان آر، که اگر آنها را به یادشان آری، مرا دوست خواهند داشت».[۷]
  • پیامبر خدا(ص): خدا را نزد بندگانش محبوب گردانید تا خداوند، شما را دوست داشته باشد.[۸][۹]

منابع

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع نبوت

الگو:فهرست پرسش‌ها


پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «و برخی از مردم به جای خداوند همتایانی می‌گزینند و آنها را چنان دوست می‌دارند که خداوند را و مؤمنان، خداوند را دوستدارترند». سوره بقره، آیه ۱۶۵.
  2. «بگو اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و همسرانتان و دودمانتان و دارایی‌هایی که به دست آورده‌اید و تجارتی که از کساد آن بیم دارید و خانه‌هایی که می‌پسندید از خداوند و پیامبرش و جهاد در راه او نزد شما دوست‌داشتنی‌تر است پس چشم به راه باشید تا خداوند امر (عذاب) خود را (در میان) آورد و خداوند گروه نافرمانان را راهنمایی نمی‌کند». سوره توبه، آیه ۲۴. راجع: آل عمران: ۳۱، المائدة: ۲۰ـ۵۷، التوبة: ۲۵، الشعراء: ۷۷ ـ ۸۱، الجمعة: ۶.
  3. "إرشاد القلوب: أوحَی اللّهُ إلی موسی: ذَکِّر خَلقی نَعمائی، وأَحسِن إلَیهِم، وحَبِّبنی إلَیهِم؛ فَإِنَّهُم لا یُحِبّونَ إلّا مَن أحسَنَ إلَیهِم". إرشاد القلوب: ص ۱۱۶.
  4. "رسول اللّه(ص): أوحَی اللّهُ إلی نَجِیِّهِ موسَی بنِ عِمرانَ(ع): یا موسی، أحبِبنی، وحَبِّبنی إلی خَلقی. قالَ: یا رَبَّ، إنّی اُحِبُّکَ، فَکَیفَ اُحَبِّبُکَ إلی خَلقِکَ ؟ قالَ: اُذکُر لَهُم نَعمائی عَلَیهِم وبَلائی عِندَهُم؛ فَإِنَّهُم لا یَذکُرونَ؛ إذ لا یَعرِفونَ مِنّی إلّا کُلَّ خَیرٍ". الأمالی للطوسی: ص ۴۸۴ ح ۱۰۵۸ عن أیّوب بن نوح عن الإمام الرضا عن آبائه علیهم السلام، تنبیه الخواطر: ج ۲ ص ۱۷۶، بحار الأنوار: ج ۷۰ ص ۱۸ ح ۱۲.
  5. "الإمام زین العابدین(ع): أوحَی اللّهُ عز و جل إلی موسی(ع): حَبِّبنی إلی خَلقی، وحَبِّبِ خَلقی إلَیَّ. قالَ: یا رَبِّ، کَیفَ أفعَلُ ؟ قالَ: ذَکِّرهُم آلائی ونَعمائی لِیُحِبّونی، فَلَأَن تَرُدَّ آبِقا عَن بابی أو ضالّاً عَن فِنائی، أفضَلُ لَکَ مِن عِبادَةِ مِائَةِ سَنَةٍ بِصِیامِ نَهارِها وقِیامِ لَیلِها ". منیة المرید: ص ۱۱۶، تنبیه الخواطر: ج ۲ ص ۱۰۸، التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری(ع): ص ۳۴۲ ح ۲۱۹، بحارالأنوار: ج ۲ ص ۴ ح ۶.
  6. "رسول اللّه(ص): إنَّ داودَ(ع) قالَ فی ما یُخاطِبُ رَبَّهُ عز و جل: یا رَبِّ، أیُّ عِبادِکَ أحَبُّ إلَیکَ، اُحِبُّهُ بِحُبِّکَ ؟ قالَ: یا داودُ، أحَبُّ عِبادی إلَیَّ: نَقِیُّ القَلبِ، نَقِیُّ الکَفَّینِ، لا یَأتی إلی أحَدٍ سوءا، ولا یَمشی بِالنَّمیمَةِ، تَزولُ الجِبالُ ولا یَزولُ، وأَحَبَّنی، وأَحَبَّ مَن یُحِبُّنی، وحَبَّبَنی إلی عِبادی. قالَ: یا رَبِّ، إنَّکَ لَتَعلَمُ أنّی اُحِبُّکَ، واُحِبُّ مَن یُحِبُّکَ، فَکَیفَ اُحَبِّبُکَ إلی عِبادِکَ ؟ قالَ: ذَکِّرهُم بِآیاتی وبَلائی ونَعمائی". شعب الإیمان: ج ۶ ص ۱۱۹ ح ۷۶۶۸، الفردوس: ج ۳ ص ۱۹۵ ح ۴۵۴۳ کلاهما عن ابن عبّاس، کنز العمّال: ج ۱۵ ص ۸۷۲ ح ۴۳۴۶۷.
  7. "عنه(ص): قالَ اللّهُ عز و جل لِداودَ(ع): أحبِبنی، وحَبِّبنی إلی خَلقی. قالَ: یا رَبِّ، نَعَم أنَا اُحِبُّکَ، فَکَیفَ اُحَبِّبُکَ إلی خَلقِکَ ؟ قالَ: اُذکُر أیادِیَّ عِندَهُم؛ فَإِنَّکَ إذا ذَکَرتَ لَهُم ذلِکَ أحَبّونی". قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۲۰۵ ح ۲۶۶، بحارالأنوار: ج ۱۴ ص ۳۷ ح ۱۶.
  8. "عنه(ص): حَبِّبُوا اللّهَ إلی عِبادِهِ یُحِبَّکُمُ اللّهُ". المعجم الکبیر: ج ۸ ص ۹۱ ح ۷۴۶۱ عن أبی اُمامة، کنز العمّال: ج ۱۵ ص ۷۷۷ ح ۴۳۰۶۴.
  9. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۱۰۸-۱۱۲.