احمد بن عبدالعزیز رازی

احمد بن عبدالعزیز رازی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن عبدالعزیز رازی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

احمد بن عبدالعزیز در سند یکی از روایات تفسیر کنز الدقائق به نقل از کتاب الکافی واقع شده است:

«عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ قَالَ حَدَّثَنِي بَعْضُ أَصْحَابِنَا قَالَ: كَانَ أَبُو الْحَسَنِ الْأَوَّلُ(ع) إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنْ آخِرِ رَكْعَةِ الْوَتْرِ قَالَ هَذَا مَقَامُ مَنْ حَسَنَاتُهُ نِعْمَةٌ مِنْكَ وَ شُكْرُهُ ضَعِيفٌ وَ ذَنْبُهُ عَظِيمٌ وَ لَيْسَ لَهُ إِلَّا دَفْعُكَ وَ رَحْمَتُكَ فَإِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ عَلَى نَبِيِّكَ الْمُرْسَلِ(ص): ﴿كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ﴾. طَالَ هُجُوعِي وَ قَلَّ قِيَامِي وَ هَذَا السَّحَرُ وَ أَنَا أَسْتَغْفِرُكَ لِذَنْبِي اسْتِغْفَارَ مَنْ لَمْ يَجِدْ لِنَفْسِهِ ﴿ضَرًّا وَلَا نَفْعًا﴾ وَ لَا ﴿مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا﴾ ثُمَّ يَخِرُّ سَاجِداً».

روایت مزبور در علل الشرائع نقل شده است و در سند آن، راوی با وصف «الرازی» ذکر شده است. با توجه به عدم ذکر نام راوی در کتب رجالی و انحصار روایتش در مورد فوق، از راویان مجهول و یا مُهمل است؛ و نظر برخی رجالیان مانند صاحب جامع الرواة، در متحد دانستن راوی با احمد بن عبدالعزیز کوفی «أبوشبل» که در رجال شیخ طوسی از اصحاب امام صادق(ع) شمرده شده است، قابل پذیرش نیست، چون قرینه و شاهدی بر آن یافت نشده است.

منابع

1. جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری ج۲