بت‌شکنی امام علی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام علی است. بت‌شکنی امام علی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بت‌شکنی امام علی در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
امیر المؤمنین (ع)، همچون ابراهیم خلیل، بت‌شکن بزرگ تاریخ است. طبق نقل منابع، دوبار بت‌شکنی کرده است، یک‌بار پیش از هجرت و در دوران حضور در مکّه در سال‌های آغازین بعثت به‌صورت پنهانی، یک‌بار هم در سال هشتم هجری و هنگام فتح مکّه دربار نخست، کنار کعبه پا بر دوش حضرت رسول (ص) گذاشت و به بام کعبه رفت و بت بزرگ قریش را که از مس بود و با رشته‌های فلّزی از بام تا زمین محکم بسته شده بود، شکست و به زمین افکند و خورد شد، آنگاه فرود آمد. یک‌بار هم در فتح مکّه که وارد کعبه شد و بتها را که سیصد و شصت بت بودند به زمین ریخت و بت بزرگ را که هبل نام داشت از بام کعبه به زیر افکند و آن را شکست و خود از طرف ناودان پایین پرید.[۱].
بت‌شکنی علی (ع)، که کعبۀ مقدس و خانۀ توحید را از بتها و مظاهر شرک پاکسازی کرد، در منابع فراوانی از شیعه و سنی آمده است.[۲] این فضیلت بزرگ، در زبان شاعران عرب و عجم نیز مورد توجّه بوده است و پا گذاشتن بر دوش رسول خدا (ص) برای شکستن بت‌های کعبه، از افتخارات و فضیلت‌های منحصربه‌فرد امیر المؤمنین (ع) است. علاوه بر این مورد، به نقل تواریخ رسول خدا (ص) پس از جنگ حنین، به سمت طائف رفت و چند روز آنجا را محاصره کرد و علی (ع) را همراه گروهی اعزام کرد که هرجا هربتی دیدند بشکنند. حضرت پس از درگیری مختصری که با بعضی از مشرکین داشت، همراه گروهی که با وی بودند پیش رفتند و بتها را شکسته، نزد رسول خدا (ص) بازگشتند. پیامبر خدا هم بر این فتح عظیم تکبیر گفت و دست علی (ع) را گرفته به کناری رفتند و مدّتی به تنهایی با هم به صحبت نشستند.[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الغدیر، ج ۷ ص ۹
- ↑ علامۀ امینی در منبع فوق، مدارک آن را آورده است
- ↑ ارشاد مفید، ج ۱ ص ۱۵۲. در این زمینه ر. ک: دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۲۷۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۲۲.