بحث:بقیع
مقدمه
بقیع نام آرامگاهی در مدینه منوّره کنار حرم حضرت رسول (ص) است که مدفن هزاران نفر از مسلمانان برجسته از صدر اسلام تاکنون بوده است. تعدادی از امامان اهل بیت (ع)، اصحاب پیامبر (ص) و همسران و دختران و عمّه‌های حضرت محمد (ص) نیز در آنجا مدفونند.
از مشهورترین قبور این مزار، مرقد چهار امام از اهل بیت (امام حسن مجتبی، امام زین العابدین، امام باقر و امام صادق (ع)) و نیز قبر فاطمه مادر حضرت علی (ع) و عباس عموی پیامبر، عقیل برادر امیرالمؤمنین، و ام البنین مادر اباالفضل العباس است.
پیامبر خدا (ص) بارها به زیارت بقیع می‌رفت و برای مدفونین آنجا از خداوند، طلب رحمت و آمرزش می‌کرد. این گورستان مقدّس و پرخاطره که به "بقیع غَرقَد" هم مشهور است[۱]، هیچ‌گونه ساختمان و بقعه و نشانی ندارد و قبور ائمه هم با خاک یکسان است. بقعه‌هایی که در گذشته روی قبور امامان و برخی بستگان پیامبر اسلام بوده، در دوران سلطه وهّابی‌ها خراب شده است و بقیع را به صورت مزاری غربت گرفته و مظلوم در آورده است[۲].
این مکان در شرق مسجد النبی(ص) قرار دارد و از این مسجد، منظره طلوع خورشید قابل رؤیت است. بسیاری از مسلمانان پس از زیارت رسول ختمی مرتبت(ص) از آن دیدن می‌‌کنند و به زیارت قبور آن می‌‌پردازند[۳].
پانویس
- ↑ غرقد نوعی درخت خاردار است که به‌واسطه وجود این درخت در آن، بدین نام معروف شده است.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۴۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۴۷.